حق الزحمه حسابرسی و ساختار سرمایه: شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران

بر اساس ادبیات نظری موجود، با افزایش حق الزحمه حسابرسی، به دلیل ارتقای کیفیت حسابرسی و نظارت موثر اعمال شده بر رفتار فرصت طلبانه مدیران، عدم تقارن اطلاعاتی و هزینههای نمایندگی مرتبط با بدهی کاهش یافته و بدین ترتیب، میزان بکارگیری بدهی در تامین مالی شرکتها افزایش می یابد. لذا بر پایه این استدلال، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر حق الزحمه حسابرسی شرکتها بر ساختار سرمایه آنه ا میپردازد.بدین منظور، نمونهای متشکل از 74 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی سال های 1389 تا 1393 انتخاب گردید و فرضیه پژوهش با بهرهگیری از الگوی رگرسیون چند متغیره مبتنی بر تکنیک داده های تلفیقی مورد آزمون قرار گرفت. یافته های تحقیق بیانگر آن است که حق الزحمه حسابرسی شرکتها، تاثیر معناداری بر تصمیمات ساختار سرمایه آنها ندارد. یافته های تحقیق ضمن پرکردن خلاء تحقیقاتی صورت گرفته در این حوزه، می تواند برای مدیران، سرمایه گذاران، سیاستگذاران بورس و سایر ذینفعان در امر تصمیم گیری راهگشا باشد.

کلیدواژه ها:

حق الزحمه حسابرسی ، ساختار سرمایه ، داده های تلفیقی