بررسی شاخصههای مسکن در سکونتگاههای غیررسمی و ارائه راهبردهای توانمندسازی آنها(نمونه موردی: محله شاطرآباد کرمانشاه)

یکی از مسائلی که به انبوه مشکلات مدیریت شهری اضافه شده و با توجه به روند کنونی شهری شدن جهان حساسیتهای خاص خود را برانگیخته،مسأله محلات غیررسمی میباشد. اسکان غیررسمی که بعد از اصلاحات اراضی و افزایش قیمت نفت در شهرهای بزرگ ایران شکل گرفت به تدریجبه سطوح پایین سلسله مراتب شهری کشور رسوخ کرد، به طوری که شهر کرمانشاه به عنوان یکی از کلانشهرهای کشور با این پدیده در محلاتخود مواجه است. محله شاطرآباد، یکی از چندین سکونتگاه غیررسمی شهر کرمانشاه است که با مشکلات متعدد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی ویژه در بخش مسکن، از جمله فقر مسکن، کیفیت پایین مساکن، همجواری با کاربریهای ناسازگار با محیط سکونت و... روبروست. پژوهش حاضر با بیانی تحلیلی- توصیفی و با استفاده از مطالعات کتابخانهای و میدانی با هدف دستیابی به راهبردی برای ساماندهی، توانمندسازی و بهبود وضعیتمساکن و محیط مسکونی این محله انجام گرفته است. براساس نتایج تحقیق، استقرار گروههای درآمدی پایین موجب حاکمیت ساخت و سازهایغیرحرفهای، طولانی شدن دوره ساخت و کاهش توان تولید مسکن در این محدوده شده است. لذا، هرگونه تلاش در جهت زدودن چهره فقر از محله میتواند گامی موثر در راستای کاهش مشکلات مسکن محله تلقی شود. راهبرد توانمندسازی در راستای قادرسازی اهالی برای عرضه واحدهای مسکونی جدید در کنار بهبود کمی و کیفی واحدهای موجود و راهبرد ارتقای سکونت با هدف ساماندهی محیط سکونت آنها میتواند بخش عمده مشکلات موجود را برطرف نماید

کلیدواژه ها:

مسکن ، سکونتگاههای غیررسمی ، محله شاطرآباد ، شاخصههای کمی و کیفی