بازشناسی هویت فرهنگی و اجتماعی در مجموعه های مسکونی گذشته مورد مطالعه مجموعه عربها یزد

یکی از زمینههای مهم تحقیقات ونظریه پردازیهای شهرسازی درچند دهه اخیر بررسی تاثیر کالبدی فضاها بر ابعاد اجتماعی و فرهنگی زندگی افراد بوده است. فضاها و محلهای زندگی شهری نیز، برغم هدف مشترک، مانند هر مصنوع دیگر بشریتأثیرات متفاوتی بر رویروان و احساس آدمی به عنوان طبیعیترین و فطریترین معیار سنجشانسانی بر جای میگذارند. علی رغم تعلق عمی ق افراد به مکانهای آشنا و مانوس آنها این واقعیت پذیرفتنی است که بنا به دلایل روانشناختی و طبیعی انسان دوستدارهر محیطی اجتماعی دست ساخت بشر است که برای او بیان از جلوه های هنری و یا فرهنگی دارد . هویت مکان بهدلیل تسهیل در ادراک معنی محیط، یکی از مهمترین جنبه های کیفی یک مکان می باشد. هویت مکانی فرآیند تعامل انسان و محیط زندگی و یا فعالیت های انسانها درون این محیط تلقی می گردد. پرسش مهمی که در اینجا مطرحمیشود آن است که چه ویژگیها و عواملی موجب میشوند یک فضا و مکان واجد چنین تشخص و تمایز، هو یت ، برانگیزانندگیو حس تعلقی گردد؟این مقاله سعی در جستجوی علت و عوامل این امر دارد. روش انجام کار به صورت تحلیل محتوای ادبیات موجودو تحلیل ، بررسی و مشاهدات میدانی بوده است. در این راستا به عوامل و ابعادی که در خانه های مسکونی گذشته تحت تاثیر فرهنگ و شیوه های اجتماعی باعث افزایش هویت و حس تعلق اجتماعی می شده، پرداخته شده و در پایان پس از تشخیص علل این اتفاق سعی شده تا راهکارهایی کاربردی با ایده گیری از معماری سنتی درجهت ارتقاء هویت در فضاهای مسکونی امروزه ارائه شود

کلیدواژه ها:

هویت مکانی ، هویت اجتماعی ، تعلق مکانی ، حافظه جمعی