حیاط عنصری کلیدی در هویت بخشی به معماری معاصر

در جهان مدرن با مرتفع شدن نیازهای مادی انسان به واسطه پیشرفت تکنولوژی، رفته رفته معماری جدیدی پا به عرصه وجود نهاد، که نه تنها به آرمان های معماری سنتی وقبل از خود پایبند نبوده،بلکه معماری معاصر را دچار تزلزل غیر قابل کنترلی نموده است.معماری وابسته به تکنولوژیبدون توجه به انسان و حداقل سازگاری با طبیعت خلق شده است.در این میان معماری تکنولوژی مدار سهم به سزایی در به مخاطره انداختنمحیط زیست داشته است .آگاهی به این مساله مطالعه معماری گذشته، که سازگاری واحترام به طبیعت وهمچنین تاکید بر ترکیب فضاهای باز(حیاط) در آن به خوبی مشهود است را افزایش ،ونیاز به باز آفرینی این فضاها در معماری معاصر را تشدید کرده است. ساختار حیاط فرهنگمحور است و معیارهای فرهنگی بر آن تاثیر مستقیم دارد. بنابراین با نظر به آموزه های فراوان این عنصر کارآمد به لزوم بازخوانی فضاهایباز(حیاط)در مجموعه های مسکونی در جهت ارتقاءتعاملات اجتماعی و فرهنگی نیز می توان اشاره نمود.پژوهش های زیادی در رابطه با فضاهای باز(حیاط)در ابعاد مختلف علوم انسانی ،معماری ومنظربه صورت مجزا صورت گرفته است .پژوهش حاضر برآن است که با در نظر گرفتن مزایا وخصوصیات حیاط در زمینه های اجتماعی وفرهنگی و معماری ومنظر به صورت توامان پرداخته و باتوجه به تیپولوژی انواع فضاهای باز(حیاط)به نقش کلیدی آن در هویت بخشی به معماری معاصر تاکید نماید.روش تحقیق در این مقاله به صورت کیفی واز طریق مطالعه منابع کتابخانه ای بوده است، که با طبقه بندی اطلاعات به اهمیت ونقش حیاط در معماری مسکونی مطلوب پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

حیاط ، هویت ، معماری ، معاصر