توسعه شهرهای موجود وایجاد شهرک های جدیدبا در نظر گرفتن نقش سکونتگاهای موقت

مهاجرت همواره یکی از عوامل رشد وپویایی بشر در زمان های مختلف بوده است. همانگونه که نژاد آریایی با مهاجرت به سوی سرزمین ایران، توانست تمدن عظیم ایران را بنا نهد.اما در دنیای امروز مهاجرت ها ابعاد خاصی به خود می گیرند وآنچه در مورد اسکان غیر رسمی حائز اهمیتاست، مهاجرت براثرفقر می باشد. واقعیت آن است که مهاجران فقیر از مهارت ها ی مورد نیاز جامعه شهری بی بهره اند ومیزان سواد پایینی دارندومنبع مالی زیادی را در اختیار ندارند. یکی از اولین معضلاتی که برای این طبقه بوجود میآید تهیه مسکن مناسب است و به دلیل سطح درآمدپایین و نداشتن تخصص و کار چارهای جز حاشیه نشینی ندارند. این مقاله به تحلیلی از نقش این مناطق در ساختار اجتماعی شهری وپیامدهاوتاثیرات مستقیم وغیر مستقیم این اجتماعات شهری که معمولاً به دور از چشم تحلیل گران وشهرسازان قرار می گیرند می پردازد. بحث حاشیهنشینی بخصوص در جامعه شهری روبه رشد ایران امروز وبطور خاص در کلانشهرها ی بزرگ مثل تهران به یک معضل بزرگ شهری تبدیل گشتهکه گاهی مواقع دامنه تاثیرات آن می تواند به کل اجتماع وکشور باز گردد.در این مقاله به انواع حاشیه نشینی پرداخته ودر ادامه به انواع تاثیرات اجتماعی وشهری آنها بشکلی تحلیلی می پردازد. در ادامه به قیاس بین وضعیت این گونه سکونت گاه ها در ایران وکشورهای دیگر می پردازد ودر پایان سعی می شود به ارائه راه حل هایی عملی برای آنها برسد

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های غیررسمی ، حاشیه نشینی ، ساماندهی کالبدی ، هویت مکان