تاثیر ناکافی بودن مقررات ملی ساختمان ایران و شناسایی کمبود های مشکل زا در طراحی های مسکونی

مسکن وداشتن سرپناه جز بدیهی ترین نیاز های انسان است.امروزه صنعت ساخت در هر کجا از این کره ی خاکی به یکی از مهم ترین عوامل در دگرگونی پوسته ی زمین تبدیل شده است.و عدم نظارت بر اموزش و قوانین و مقررات ملی در نظر گرفته شده سالانه علاوه بر ضررهای مالی ؛خسارت های بیشماری به پیکره ی شهرها یا روستاها و روحیات مردم و ساکنین انجا وارد می نماید .هدف از این مقاله بررسی طراحی معماریسکونت گاه ها در قالب قوانین وضع شده که مقررات ملی ساختمان ایران نام دارد و شناخت کاستی ها و موارد مورد بحث در انالیز این کتاب است.در هر شغل کسب گواهی و صلاحیت مهارت کار الزامیست ولی در ایران نه تنها نظارت کلی بمانند کشورهای پیشرفته صورت نمی پذیردبلکه جا را برای ورود افرادی که بعضا بدون گواهی کار هستند فراهم می اورد.در گذشته ساخت سکونتگاه ها با رعایت اصول معماری کم تغییر پیشین و مصالح بوم اورد و حضور معماران تجربی از بی هویتی جلوگیری می شد.اما امروزه با تغییر قوانین و شیوه های اموزشی شاهد بناهاییچند هویته یا حتی بی هویت هستیم.امیدواریم بتوانیم با مطالعه ی موارد مورد نیاز در مقررات ملی، گامی در جهت افزایش کارایی معماری اینده در طراحیسکونتگاه ها بگذاریم

کلیدواژه ها:

معماری مسکونی ، مقررات ملی ساختمان ، سکونت ، معماری اینده