نورپردازی طبیعی و رنگ در معماری مسکونی سنتی ایرانی

از زمان های گذشته ، شکل گیری تجمعات انسانی و نحوه احداث سرپناه و بعدها ساخت و سازهای مسکونی در شهرها در ارتباط مستقیم با شرایط تابش نور خورشید بوده است. در معماری سنتی ایران نور و رنگ نقش مهمی در ساختار فضاهای مسکونی و همچنین فضاهای عمومی داشته اند ویکی از عوامل تعیین کننده مرتبط با ادراک بصری و روانشناختی ساکنین بوده است. بنابراین معمار سنتی ایرانی همواره کوشیده است تا به بهترینسازمان دهی بین نور، رنگ و فضا دستیابد. ابداع و بکارگیری ساختارهایی مانند ایوان، رواق، حیاط مرکزی ، هشتی، تابش بند، سایه بان ، شب اک، روزن و ارسی از جمله روش هایی هستند که دست اندرکاران معماری سنتی می توانستند با نوآوری خود، ضمن بهره گیری از روشنایی نور در تامین گرما و سرمای فضاها و همچنین زیبایی ظاهری اماکن موثر باشند. نگارنده این مقاله با هدف تاکید بر اهمیت مقوله پردازش نور از جنبه هایفیزیکی و تاثیرات نور و رنگ مناسب بر شرایط جسمی و روانی ساکنین فضا های مسکونی تلاش نموده تا ضمن بازشناخت عملکرد معماران سنتی،این انگیزه را در سازندگان بناهای مسکونی ایجاد نماید که با تلفیقی از روش های ساده معماری سنتی و تکنولوژی امروزی ضمن حفظ فرهنگ و سنت ها، به کاربرد و کارآمدی نور طبیعی در اماکن مسکونی بیشتر توجه نمود.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، نورپردازی ، رنگ ، مسکونی ، ایرانی