شیوه های به کار رفته در معماری مسکونی سنتی ایران در جهت صرفه جویی مصرف انرژی

مسکن فضایی است که آدمی با آموزه هایی از طبیعت برای محافظت از خود و مقابله در برابر اقلیم بنا نهاده و در طی سالیان به ویژگیهای مطلوب و مفاهیم اساسی در جهت معماری مسکونی رسیده است.اکثر مشاهدات در اقلیمهای مختلف ایران نشان می دهد که از بابت صرفه جویی در مصرف سوختهای فسیلی، جلوگیری از اتلاف انرژی و استفاده حداکثر از انرژی های تجدید پذیر در طبیعت که آدمی می تواند بخش اعظم انرژی مورد نیاز خود، جهت تامین آسایش (گرمایش،سرمایش، تهویه،و...) را از آنها تامین نماید در منازل مسکونی مورد توجه قرار گرفته اند. در حال حاضر با بروز بحران انرژی در جهان معاصرو اهمیت ذخیره سازی انرژی های با ارزش فسیلی برای نسلهای آینده، صرفه جویی انرژی در مسکن امری ضروری است. درین پژوهشبا هدف تبیین الگوهای مناسب در منازل مسکونی به بیان شیوه های سنتی به کار رفته در معماری مسکونی ایران در جهتصرفه جویی مصرف انرژی که به طور کل شامل: طراحی فضاها به گونه ای موثر در جلوگیری از اتلاف انرژی، استفاده از مصالحی با ضریبانتقال حرارتی اندک و اجرای جزییات منحصر به فرد جهت مقابله با گرما و سرما و... می پردازیم؛ ذکر پاره ای از مصادیق، روشنگر مطالب خواهد بود و از دیگر سو تبیین و شناخت عمیق هریک از روشهای ذکر شده میتواند الگو و راهگشا جهت مدیریت مصرف انرژی، بهینه سازی ساخت منازل مسکونی در جهت تامین آسایش فضایی و ذخیره انرژی و جلوگیری از به هدر رفتن آن نیز باشد

کلیدواژه ها:

معماری مسکونی ، صرفه جویی در مصرف انرژی ، شیوه های سنتی ، بهینه سازی مصرف