نگاهی به مسکن سنتی شوشتر؛ نمونه موردی: خانه رضوان

شوشتر شهری است در شمال استان خوزستان که در دامنههاى پایانى کوههاى زاگرس واقع شده است. این شهر دارای تاریخی کهن و با ارزش بوده و خصوصاً در حوزه معماری دارای آثار ماندگاری می باشد. به سبب قرار گرفتن در منطقه گرمسیری (گرم و نیمه مرطوب)دارای تابستانهای طولانی و بهشدت گرم و زمستانهایی نسبتاً معتدل است. قدمت سکونت در این شهر به بیش پنج هزار سال میرسد ومعماران آن، از دیرباز در اندیشه ایجاد محیطی امن، ایمن و همساز با اقلیم بودند که با زبردستی تمام، نمونهای از چنین فضاهایی را در نهایت مهربانی با طبیعت و الگوبرداری صحیح از آن در بافت کهن این شهر می توان مشاهده کرد. بافت سنتى معمارى این شهر زیبایى کمنظیرى داشته و کاملاً متراکم و فشرده است؛ با گذر از کوچههاى باریک و گذرگاههاى تنگ و عبور از زیر ساباطها یا سایهبانها به میدانچههاى اصلى شهر می رسیم. هدف اصلی از نگارش این مقاله، بررسی شاخصترین ویژگیهای مسکن سنتی شوشتر می باشد که نمونه موفقی از این معماری را در خانه رضوان که در جبهه غربی مجموعه آسیابهای آبی شوشتر واقع شده می توان مشاهده کرد خانهای با قدمت قاجاری که بخشهایی از آن بهصورت دو طبقه اجرا شده و از تزئینات آجری و گچبری در آن استفاده شده است. روش اصلی تحقیق در این مقاله، بررسی میدانی در بافت کهن شهر شوشتر و بهرهگیری از منابع کتابخانهای و مقالات مرتبط در نشریات علمی می باشد