شناسایی تعیین کننده های مصرف میان وعده های کم ارزش با استفاده از رویکرد ترکیبی (مطالعه موردی: در دانش آموزان منطقه 13 تهران)

سابقه و هدف: مصرف روزافزون میان وعده های کم ارزش در میان نوجوانان با پیامدهای منفی سلامتی همراه است. این کطالعه با هدف شناسایی تعیین کننده های مصرف میان وعده های کم ارزش توسط دختران نوجوان با استفاده از یک رویکرد ترکیبی و بر پایه نظریه رفتار برنامه ریزی شده انجام شد. مواد و روس ها: جمعیت مورد مطالعه دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی منطقه 13 شهر تهران بود. مطالعه کیفی از نوع پدیده شناسی بود و داده ها از طریق 9 جلسه بحث گروهی متمرکز جمع آوری شد. به این منظور 90 دانش آموز با استفاده از نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت والدین بر اساس یک راهنمای سوالات مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده، جلسات در محل مدرسه تشکیل شد. برای تحلیل داده ها از روش framework استفاده شد. بخش کمی شامل یک مطالعه مقطعی بود که 790 دانش آموز 12 تا 15 ساله از 10 مدرسه در آن حضور داشتند. نمونه ها بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای طبقه ای تصادفی شده انتخاب شدند. سنجش ها شامل اندازه گیری سازه ها نظریه و بسامد مصرف میان وعده ها بود. داده های بخش کمی با استفاده از انالیز رگرسیون چندگانه انجام شد. یافته ها: نتایج هر دو روش نشان داد که نوجوانان طی فرایند انتخاب نوع میان وعده ها همزمان از عوامل چندگانه و در برخی موارد متضاد تاثیر می گیرند. مزه مهم ترین عامل تاثیرگذار بر نگرش نوجوانان نسبت به میان وعده های کم ارزش بود. عامل دسترسی آسان، عادت، ترجیح مزه و آگاهی به عنوان پیش بینی کننده های معنی دار کنترل رفتاری شناسایی شدند (0/05>p). در بخش کیفی، دوستان و همسالان و در مطالعه کمی، والدین به عنوان موثرترین افراد تاثیرگذار معرفی شدند. نتیجه گیری: در این مطالعه عوامل مرتبط با مصرف میان وعده ها در نوجوانان با استفاده از رویکرد ترکیبی شناسایی شدند. کاربرد این عوامل در طراحی مداخلات کاهش مصرف میان وعده های کم ارزش می تواند مفید باشد.

کلیدواژه ها:

نظریه رفتار برنامه ریزی شده ، میان وعده کم ارزش ، نوجوانان ، رویکرد ترکیبی