بررسی نقش اکوتوریسم روستایی بر گردشگری منطقه سیستان

اکوتوریسم دارای وجوه عینی و ذهنی است یعنی مجموعه ای است از ساختارهای فیزیکی شامل منافع طبیعی و فرهنگی زیرساخت ها، داده ها، اطلاعات، ضوابط و سامانه هایی برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و وجود مجموعه ای چند دانشی که فرایند های شناخت، برنامه ریزی، طراحی و نظارت را ساماندهی کند و بالاخره آمادگی ذهنی برای درک صحیح اهداف و آرمان ها که منجر می شود به هدایت رفتار مجریان، میزبانان و مسافران. گسترش اکوتوریسم بدون وجود چنین ساختارهای راسخی که از دانش و آگاهی برآمده باشد امکانپذیر نخواهد بود. در حقیقت اکوتوریسم با ایده ها و آرمان ها معنا پیدا می کند و تحقق این اهداف شرط لازم برای به کارگیری اکوتوریسم است. اکوتوریسم بخشی از گردشگری در طبیعت است که با گردشگری روستایی و فرهنگی رابطه داشته و از ویژگی های اساسی آن می توان آگاهی، تعهد و مسولیت پذیری گرو های حاضر در سفر، حفظ منابع محیطی و فرهنگی و مشارکت و بهره مندی جوامع محلی نام برد. اکوتوریسم، سفری به مناطق طبیعی نسبتا بکر است. اکوتوریسم یک الگوی فضایی است که از نظر زیست محیطی موجب حفظ و دوام محیط زیست و از نظر اقتصادی موجب پویایی و اشتغال می شود، اکوتوریسم وابسته به منابع طبیعی از قبیل جنگل ها، کوهستان ها، رودخانه و دریاچه هاست، اکوتوریسم از امکان رشد شایان توجهی در ایران برخوردار است، زیرا ایران در میان پنج کشور نخست دارای تنوع اقلیمی کامل قرار دارد. این گونه گردشگری مانند گردشگری تفریحی منافی ملاحظات اخلاقی و اجتماعی فرهنگی ایرانیان نیست، همانطور که می دانید، اکوتوریسم در سیستان وابسته به منابع طبیعی از جمله رودخانه هیرمند، که از نظر طبیعی دارای جاذبه های طبیعت گردی چون ماهیگیری و شناست. دریاچه هامون، یکی از بهترین جاذبه های گردشگری در چارچوب محیط طبیعی محسوب می شود.کوه خواجه، مهمترین عارضه برجسته در دشت سیستان است و همچنین بند کهک، و بند زهک ، و با توجه به ویژگی های فیزیکی، مورفولوژیکی و هیدرولوزیکی دارای چشم انداز زیبایی هستند. این پژوهش از نوع توصیفی و تحلیلی است که در راستای شناسایی و قابلیت های جاذبه های اکوتوریسمی سیستان می پردازد .

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، ایران ، سیستان ، رودخانه هیرمند ، دریاچه هامون ، کوه خواجه ، بند کهک ، بند زهک