مشارکت در برنامه های توسعه روستایی بر اساس سازمان شناختی روستائیان: با تأکید بر نظریه شناخت اجتماعی

توسعه روستایی فرایندی پیچیده و چند بعدی است که برنامه ریزی در راستای دستیابی به آن در گرو یک عامل علی منحصر به فرد و یا تکیه بر یک سطحی از تحلیل توسعه نمی باشد. این در حالی است که در جوامع روستایی، بر اساس نوع هدف توسعه روستایی، نهادی کردن ویژگی های فردی متناسب با توسعه در افراد روستایی، ایجاد سازمان ها و تدوین استراتژی های دولتی غیرمتمرکز برای ایجاد مشارکت هرچه بیشتر عامه مردم روستایی در تصمیم گیری ها و اجرای فعالیت های توسعه، تعهد بزرگی را در دستیابی به توسعه یکپارچه روستایی زمینه سازی می کند. در این میان سازمان شناختی افراد روستایی در ارتباط با مشارکت در برنامه های توسعه روستایی و این که ادراک آن ها در مورد مشارکت در فعالیت های توسعه ای چیست، خود مسئله ای می باشد که باید شناسایی گردد، چرا که با بررسی سازمان شناختی افراد نسبت به مقوله ای خاص، می توان برنامه ریزی بهتر و کارایی را در ارتباط با تضمین اجرای آن فعالیت ها تدوین کرد. در این مقاله که به روش کتابخانه ای به نگارش در آمده است، در صدد است که ضمن مروری بر ادبیات در راستای تمرکز بر توسعه روستایی و مشارکت، مقوله مشارکت از دیدگاه نظریه شناخت اجتماعی مورد تحلیل قرار گیرد. نتایج این تحقیق می تواند نکات قابل ملاحظه ای را برای برنامه ریزانی که فعالیت های مشارکتی- توسعه ای روستایی را از دیدگاه شناخت انسان مورد بررسی قرار می دهند، ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، توسعه روستایی ، نظریه شناخت اجتماعی