گردشگری فرهنگی و توسعه پایدار (با تاکید برتوسعه اقتصادی و اجتماعی)

امروزه با توجه به بیانیه هزاره سوم سازمان ملل متحد و اجلاس های متعدد در سراسر دنیا پایداری به عنوان بخش اساسی نظم جهانی شناخته می شود و توسعه پایدار از اصولی است که اندیشمندان و صاحبنظران مورد توجه قرار می دهند. این بدان معنی است که حفظ استانداردهای سطح زندگی آینده بشریت اهمیت بسیار زیادی دارد، به طوری که دیگر نمی توان از محیط زندگی انسان ها همانند گذشته بهره برداری و استفاده کرد. بنابر این باید آثار گردشگری را از ابعاد مختلف مورد بررسی و تحلیل قرار داد تا بتوانیم از تهدیدات آن بکاهیم، از فرصت های آن نهایت بهره برداری را بکنیم، نقاط ضعف را به حداقل برسانیم و نقاط قوت را توسعه دهیم و این برنامه بدون مشارکت کشورها امکان پذیر نیست. خوشبختانه سازمان های بین المللی از جمله سازمان جهانی جهانگردی اصول قابل قبولی را ارائه کرده اند. از نظر این سازمان توسعه پایدار گردشگری به مفهوم مدیریت تمامی منابع است، به طوری که ضمن رعایت تمام شئونات فرهنگی کشورها سیاست های حمایتی و فرآیند های زیست محیطی و تنوع عوامل محیطی در آن حفظ شود تا نیاز گردشگران فعلی و جامعه میزبان را تامین کرده و در عین حال باعث تقویت نیازها و انتظارات آینده آن ها شود. برای رسیدن به تعامل گردشگری فرهنگی توسعه پایدار باید همه اقشار یک جامعه با برنامه ریزی مبتنی بر اصول توسعه پایدار تلاش کنند تا این امر به یک فرهنگ عمومی تبدیل شود و این تلاش ها صرفا به عهده صاحب نظران و فرهیختگان یک جامعه نیست، چون برای ارتقاء سطح زندگی آینده این مقوله در اختیار بخش یا صنعت و یا یک قشر خاص نیست و مربوط به تمام زمان ها و مکان ها است. بدین منظور ضروری به نظر می رسد که ضمن بررسی اصول توسعه پایدار صنعت گردشگری به صورت اجمالی و همچنین آثار و مبانی گردشگری فرهنگی به صورت منفرد برای رسیدن به یک مدل مورد قبول تاثیرات این دو مقوله را نسبت به یکدیگر و سپس آثار اقتصادی و اجتماعی را نسبت به این دو مقوله تحلیل و بررسی کنیم.