تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر بهزیستی روانشناختی و رضایت زناشویی دانشجویان متاهل در خوابگاههای دانشجویی

هدف از پژوهش فوق بررسی میزان اثرگذاری آموزش مهارتهای زندگی و سبک های مقابله ای بر رضایت زناشویی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان متاهل درخوابگاههای دانشگاه تهران می باشد. روش پژوهش شبه آزمایشی و جامعه آماری نیز شامل کلیه دانشجویان متاهلساکن در خوابگاههای دانشجویی دانشگاه تهران می باشد که با توجه به جمعیت آماری تعداد 120 نمونه تصادفی از بین دانشجویان انتخابشدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه رشد مهارتها و پرسشنامه وضعیت زناشویی می باشد. طرح مذکور بصورت پیش آزمون و پس آزمون اجراء گردیده و پس از جمع آوری اطلاعات ، داده های مربوطه با نرم افزار آماری مورد بررسی و با دو شیوه توصیف آماری و استنباط آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در قسمتی از پژوهش تفاضل میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون و ابعاد آن در دانشجویان متاهل موردبررسی قرار خواهد گرفت. طبق نتایج بدست آمده تفاضل میانگین نمرات بهزیستی روانشناختی) سلامت روانی( و رضایت زناشویی دانشجویان در پیش آزمون و پس آزمون دارای تفاوت معنی دار می باشد بدین معنی که بین سبک های مقابله ای کارآمد و رضایت زناشویی و بهزیستی روانشناختی همبستگی مثبت معنی دار و با درماندگی روانشناختی همبستگی منفی معنی دار وجود دارد و بین سبک مقابله ای نا کارآمد با رضایت زناشویی و بهزیستی روانشناختی همبستگی منفی معنی دار و با درماندگی روانشناختی همبستگی مثبت معنی دار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، رضایت زناشویی ، سبک های مقابله ای ، آموزش مهارتهای زندگی