مقایسه الگوهای انضباطی مادران دارای فرزند مبتلا به اتیسم و مادران دارای فرزند عادی

وجود یک فرزند مبتلا به اوتیسم در هر خانوادهای میتواند مشکلات رفتاری و عاطفی بسیاری برای خانواده ایجاد کند و تاثیر آن بر رفتار و واکنش های والدین موضوعی نیست که قابل اغماض و انکار باشد. این تاثیر تنها بر روی نحوه ی ارتباط والدین بایکدیگر و یا ارتباط با کودک معلول و یا با سایرین نیست. بلکه ارتباط متقابل و تعاملات افراد خانواده را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. هدف تحقیق حاضر مقایسه الگوهای انضباطی در مادران دارای فرزند مبتلا به اوتیسم و مادران کودکان عادی بود. روش پژوهش حاضر از نوع پسرویدادی بود. ازمیان مراکز روزانه مربوط به نگهداری کودکان اوتیسم در شهر تهران 4 مرکز و از هرمرکز 50 کودک مبتلا به اتیسم به صورت تصادفی و 36 مادر دارای فرزندان عادی نیز به صورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامهی الگوهای انضباطی آرنولد مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان دادند که بین الگوهای انظباطی دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد. نتایج اینپژوهش با یافته های سایر پژوهشهای مشابه همخوانی ندارد که ممکن است ناشی از تفاوت در گروه نمونه یا ابزار اندازه گیری باشد.

کلیدواژه ها:

الگوهای انضباطی ، فرزند پروری ، اتیسم