بررسی رابطه شیوه های فرزندپروری و سبک های دلبستگی با خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر شناخت رابطه شیوه های فرزندپروری و سبک های دلبستگی با خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه های دولتی تهران در سال91-92 بود. برای این منظور تعداد 247 آزمودنی به صورت نمونه -گیری خوشه ای از بین دانشگاه های علامه طباطبایی، شهید بهشتی و تهران انتخاب و سه پرسش نامه شیوه های فرزندپروری بامریند، سبک های دلبستگی کولینز و رید و خودکارآمدی شرر بر روی آنها اجرا شد. همچنین از معدل ترم گذشته دانشجویان به عنوان معیار پیشرفت تحصیلی استفاده شد. داده های حاصل از این پژوهش با استفاده از آزمون های تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد که بین شیوه های فرزندپروری مقتدرانه و سهل گیرانه و سبک دلبستگی ایمن با خودکارآمدی، رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد. بین شیوه فرزندپروری مقتدرانه با موفقیت تحصیلی رابطه مثبت وجود داشت و بین شیوه فرزندپروری سهل گیرانه وپیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود نداشت. همچنین بین سبک های دلبستگی ناایمن اجتنابی و ناایمن دوسوگرا و نیز شیوه فرزندپروری مستبدانه با خود کارآمدی و پیشرفت تحصیلی رابطه منفی مشاهده شد. همچنین رابطه بین خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی مثبت بود. با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت استفاده از سبک فرزندپروری مستبدانه و سخت گیرانه که با اعمال محدودیت و سختگیریهمراه است باعث می شود فرد در موقعیت های مختلف زندگی از جمله پیشرفت تحصیلی دچار کاهش عملکرد شود و استفاده از سبک فرزندپروری مقتدرانه )گرم و کنترل کننده( باعث می شود فرد با آرامش و اعتماد به نفس بیشتری با موقعیت های مختلف زندگی برخورد کند و در نهایت احساس اعتماد به نفس و کارایی و موفقیت تحصیلی فرد افزایش می یابد

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، شیوه های فرزند پروری ، خودکارآمدی ، پیشرفت تحصیلی