نقش فضاهای جمعی بر شکل گیری سرمایه اجتماعی در ساختار مرکزمحله های شهری

انباشته شدن شهرها از جمعیت و توسعه ماشینیزم، موجب گردید که بشر امروزی با بر هم زدن تعادل زندگی، عدم توجه ارزش های انسانی و محیطی، آینده خویش را با خطرات و بحرانی عظیم مواجه بیند. این امر سبب شکل گیری رویکردی به نام تو سعه پایدار شهری گردید که بخش بزرگی از ادبیات شهر سازی را به خود اخت صاص داده ا ست . محله های شهری به عنوان کوچکترین واحد سازمان فضایی در نظام شهری، مناسب ترین بستر برای توسعه پایدار شهری است. اما با وجود نقش حیاتی آن، مفهوم توسعه پایدار محلی به صراحت و روشنی بیان نشده ا ست. در سال های اخیر، رشد و توسعه شتابان ابعاد شهری در کلان شهرها، بافت های محله ای آنان را تحت تاثیر خود قرار داده است. این اثر گذاری به گونه ای است که علاوه بر آن که وضعیت کالبدی محلات را دگرگون ساخته، در ابعاد اجتماعی آنان نیز نمایان شده است. از این رو نوع برنامه ریزی و روش طراحی فیزیکی محله، عامل مهمی در شکل گیری سرمایه اجتماعی خواهد بود . پژوهش حاضر به دنبال ایجاد الگویی جهت ارتقای کیفیت کالبدی و تقویت نقش فضاهای جمعی در ایجاد پایداری اجتماعی و هویت بخشی محله می باشد که به روش توصیفی- تحلیلی و با هدف شناخت اصول پایداری اجتماعی در طراحی مرکز محله تهیه و تنظیم شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدارشهری ، توسعه پایدار محلی ، سرمایه اجتماعی ، پایداری اجتماعی ، مرکز محله