راهبرد توسعه مناطق مرزی ناحیه گرائی و امنیت مرزی مطالعه موردی مرز ایران وآذربایجان

مناطق مرزی ازابتدا یکی ازموضوعات مهم مدیریت سیاسی فضا بوده اند حتی روزگاری که مرز به معنای امروزین وجود نداشت قدرت های بزرگ مناطق سرحدی ایجادکرده بودند و سرحدداری یکی ازموضوعات مدیریت سیاسی فضا درآن روزگاربوده امروزه کره خاکی موزائیک درهم تنیده ای ازکشورهاست که بدون نظم هندسی خاصی کنارهم قرارگرفته اند مناطق مرزی دراین موزائیک نامنظم بویژه درکشورهای درحال توسعه و توسعه نیافته چالش آور بوده اند بویژه اگراین مناطق ازلحاظ اقتصادی به حداقل ها دست نیافته باشند و ازطرفی ضمن اقلیت بودند دارای نزدیکی فرهنگی با آن سوی مرزهم باشند این چالش جدی میشود و تبدیل به یک دغدغه ملی میگردد مرکز گریزی ازواژه های مهم برای تبیین چنین رویکردی است مناطق مرزی ایران درشمال غرب به ویژه درهمسایگی کشوراذربایجان به دلیل وجود زمینه های مشترک فرهنگی ازیک سو وهمچنین عدم توسعه اقتصادی ازسوی دیگر ازچنین زمینه هایی برخوردار است به نظر می رسد آنچه در پیدایش چنین وضعیتی موثر بوده همانا اجرا نشدن روند رشد و درنهایت توسعه دراین منطقه هم زمان با سایرمناطق کشوربوده است این مقاله تلاش می کند ضمن بیان عوامل و زمینه های مرکز گریزی به زمینه های مرکز گرایی درمنطقه آذربایجان اشاره نماید

کلیدواژه ها:

منطقه آذربایجان ، مرکز گریزی ، توسعه ، مرکز گرائی