آسیب شناسی مدیریت و کنترل مرز در جنوب شرق کشور

ایران ازسمت شرق - ازطریق استان سیستان وبلوچستان بادوکشور افغانستان و پاکستان هم مرز می باشد عدم کنترل کشورهای مذکور برمرزهای داخلی خود مشکلات امنیتی عدیده ای را برای کشورمان به وجود آورده است افغانستان کشوربی ثباتی که 294/6کیلومترمرزمشترک رادرمنطقه سیستان دارا می باشد یکی ازبزرگترین تولید کنندگان موادمخدرجهان است که تولید سالانه آن گاهی تا 12هزارتن هم رسیده است موادمخدرتولید شده درافغانستان ازمحور ایران به ترکیه و کشورهای اروپایی ترانزیت شده و البته ایران به عنوان گذرگاهی برای ترانزیت این مواد هزینه های هنگفتی را به لحاظ فرهنگی اجتماعی و اقتصادی پرداخت می کند کشور پاکستان نیز که مرزآن بطول 924/8 کیلومتر ازمنقه رباط درشرق زاهدان تا بندرگواتر دردریای عمان - درجنوب استان سیستان وبلوچستان امتداد دارد مامن قاچاقچیان موادمخدر اشرارمسلح و گروهکهای تروریستی است که به خصوص درچندساله اخیر ناامنی هایی را درشرق کشورمان به وجود آورده اند تهدیداتی که به واسطه همسایگی با دوکشورافغانستان و پاکستان متوجه ایران میگردد لزوم انسداد مرز را دراین بخش ازکشور اجتناب ناپذیر می کند دراین مقاله که به روش کتابخانه ای سرچ اینترنتی و مصاحبه با کارشناسان مطلع انجام شده سعی براین است که تاروشهای مختلف انسداد مرز بیان نقاط ضعف و قوت هرکدام بررسی و درنهایت بهترین شیوه انسداد مرز باتوجه به جغرافیای طبیعی و انسانی منطقه جنوب شرق ایران پیشنهاد شود

کلیدواژه ها:

مدیریت مرز ، کنترل مرز ، انسداد مرز ، مرزهای جنوب شرق کشور ، امنیت مرز