تبیین چالش های خط مشی گذاری اکوتوریسم از سکوی پایداری در جمهوری اسلامی ایران با رویکرد سیستمی (سامانه ای)

حفاظت از طبیعت و اکوتوریسم وابستگی چشمگیری با یکدیگر دارند به طوری که باید این همبستگی در هردو، منافعی پایدار را در یک دوره زمانی بلند مدت به بار بنشاند و به منظور کاهش سیر مرحله افول در منحنی عمر مفید زیست باید اکوتوریسم کنونی از منظر پایداری و خط مشی گذاری مورد بازبینی واقع شده وبه چالش کشیده شود. مقاله حاضر بدین منظور با رویکردی کل نگر پس از مرور تطبیق اکوتوریسم در چارچوب سکوی پایداری و اقتصادی به وضعیت محیطی کشور ایران به عنوان کشوری در حال توسعه پرداخته است. در کنار این قیاس تطبیقی، ابرخط مشی های زیست محیطی می توانند بعنوان عوامل مداخله گر، مبنایی به کار گرفته شوند تا بازیگران محیط زیستی را به چالش بکشند که اجرای اثربخش آنها پیش نیازی برای اکوتوریسم پایدار به شمار می رود و نیز شیوه های مدیریتی نوینی را می طلبد که علاوه بر ملاک بدعت رویه، باید نظارت دولتی در چارچوب اجرای صحیح وظایف بازیگران محیط زیست احساس شود و توسعه دهندگان با دیدی مسیولانه به توسعه بیندیشند و منافع جامعه میزبان قربانی صرفا مقدم به شمار آوردن اقتصاد نشود. ابرخط مشی های مذکور در ایران گویی فقط بر روی کاغذ نقش خود را به نحو احسن انجام می دهند و در معنایی عمیق در مرحله اجرا تجلی نیافته اند و این امر تنها بدان دلیل است که با اصلا جامعه عمل بر اجرای آنها پوشیده نشده است و یا جامه عمل بر اجرای اثربخش آنها پوشیده نشده است. در این پژوهش سعی شده است به واکاوی این چالش ها پرداخته شود و راهکارهایی متناسب با سطح توسعه کشور ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم پایدار ، توسعه پایدار ، خط مشی گذاری ، محیط زیست ، گردشگری