نقش حمایت های دولت از بخش کشاورزی بر تأمین امنیت غذایی

سیاست های حمایتی دولت در بخش کشاورزی، بهره وری و تورم از عوامل مؤثر بر امنیت غذایی است. دسترسی پیوسته و مطمئن به غذا فرآیندی نیست که خودبه خود قابل حصول باشد،بلکه ایجاد آن در جامعه دلایل متعدد دارد. امنیت غذایی به عنوان هدف اصلی سیاست های توسعه و دسترسی به مقدار کافی مواد غذایی و سلامت تغذیه ای نیز به عنوان یکی از محورهای اصلی توسعه و زیرساخت مهم پرورش نسل های آینده کشور مورد تأکید بوده است. امنیت غذایی نه تنها مستلزم عرضه کافی مواد غذایی است ،لکه ناظر بر توزیع عادلانه غذا و درآمد به منظور دست یابی همگان به آن نیز هست. قبول این مفاهیم پیامد مهمی بر تدوین سیاست ها دارد. اینجاست که دولت وظیفه دارد هر چه سریع تر اقدامات لازم را برای رسیدن به غذای کافی و توزیع درآمد عادلانه از راههای مناسب از جمله کارا کردن سیاست ها انجام دهد. از آن جا که دولت برای تأمین هزینه های جبرانی حاصل از پرداخت یارانه های کشاورزی به طور مستقیم و غیرمستقیم مالیات شهری می گیرد، خانوارهای شهری را با کاهش قدرت خرید و امنیت غذایی)با وجود عرضه کافی(روبه رو خواهد کرد. باید توجه داشت که این امر با وجود بازار سیاه نهاده های ارزان قیمت کشاورزی، محدودیت منابع آب و کاهش عرضه، تشدید می شود.در نتیجه احتمال اثرگذاری منفی سیاست حمایتی نهادها بر امنیت غذایی خانوارها در کوتاه مدت دور از انتظار نیست. از طرف دیگر بدون تردید دولت حمایت قیمتی منفی را برای جبران هزینه های یارانه ای و کسری بودجه و روبه رو شدن با افزایش مهاجرت روستاییان به شهرها و کاهش اشتغال در بیش تر سال ها در کوتاه مدت انجام داده است.پس در عمل،بخش شهری نه تنها از این نوع حمایت ها سهم چندانی نداشته بلکه تحت فشارهای اقتصادی نیز می باشد. سال هایی هم که حمایت قیمتی مثبت شده، در واقع برای تأمین حمایت از بخش روستایی، نوعی مالیات از بخش شهری وجود داشته است. می توان نتیجه گیری کرد که سیاست حمایت نهادهای باعث شده که خانوار شهری با کاهش درآمد حقیقی و عرضه روبه رو شود که دو عامل مهم تأثیرگذار بر امنیت غذایی است

کلیدواژه ها:

امنیت غذایی ، حمایت دولت ، کشاورزی