جایگاه پروبیوتیک ها، پری بیوتیک ها، سین بیوتیک ها و فیبرهای گیاهی در فرمولاسیون غذاهای عملگر

غذاهای عملگر مفهوم تجمع ترکیبات زیست فعال اجزاء یا مکمل های غذایی در محصولات طبیعی یا غذایی فرآوری شده را القاء می کنند که این عناصر یا در ساختار طبیعی مواد غذایی موجودند و یا به عنوان متابولیت های ثانویه در بدن تولید می شوند. ازاجزاء عملگری که به غذاها افزوده می شود می توان به پروبیوتیک ها، پری بیوتیک ها، سین بیوتیک ها و فیبرهای گیاهی اشاره نمود. پروبیوتیک ها مکمل های میکروبی زنده ای هستند که به رژیم غذایی افزوده شده و با بهبود تعادل در میکروفلور روده اثرات مفیدی بر روی میزبان دارند. پری بیوتیک ها اغلب از جنس کربوهیدرات ها هستند که در روده کوچک انسان هضم وجذب نشده ودر نتیجه به همان شکل اولیه خود وارد روده بزرگ شده وبه مصرف پروبیوتیک ها می رسند. از سوی دیگر پروبیوتیک ها نیزتجزیه کننده این قندها بوده وبه همین دلیل این ترکیبات قندی که وارد روده بزرگ می شوند فقط به مصرف پروبیوتیک ها می رسند و در نتیجه جمعیت این باکتری ها نسبت به باکتری های دیگر بیشتر افزایش می یابد. سین بیوتیک ها متشکل از پروبیوتیک ها به علاوه پری بیوتیک ها می باشند که خصوصیات پری بیوتیکی وپروبیوتیکی را به طور مساوی در اختیار دارند. فیبر رژیمی به قسمتی از گیاه اطلاق می شود که بدن توانایی هضم آن را ندارد و دریافت آن ریسک بروز بیماریهای قلبی، عروقی و بیماریهای گوارشی و سرطان کلون را کاهش می دهد. کاربرد ترکیبات عملگر ذکر شده در رژیم غذایی باعث ارتقاء سطح سلامت افراد جامعه و جلوگیری از بروز بسیاری از بیماریها و طول عمر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

غذای عملگر ، پروبیوتیک ، پری بیوتیک ، سین بیوتیک ، فیبر رژیمی