بررسی بعد فرهنگی بهسازی و نوسازی شهری با رویکرد بازآفرینی (بازآفرینی فرهنگ - مبنا)

بافت های کهن شهری به عنوان قلب تپنده شهر همواره در طول تاریخ به عنوان فرهنگ و تمدن یک شهر محسوب می گردد. اگرچه در طول زمان فرسودگی در کالبد و عملکرد این فضاها موجب از بین رفتن نقش و جایگاه آن ها در شهرها شده است ولیکن با بهسازی و نوسازی این بافت ها و برگرداندن روح حیات می توان به احیای مجدد این بافت ها و به تبع آن احیای فرهنگ و تمدن یک شهر و در مواردی یک کشور اقدام نمود. با توجه به ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، فرهنگی و... بافت های فرسوده در این مقاله سعی شده با استفاده تا با نگاهی به اهمیت و ضرورت بهسازی و نوسازی شهری و بررسی ویژگی ها و مسائل و مشکلات بافتهای فرسوده شهری، نحوه مداخله در این بافتها را بر شمرده و با توجه به اهمیت و جایگاه رویکرد بازآفرینی فرهنگی در طی چند دهه اخیر بیش از سایر رویکردها به آن پرداخته شده است. در این پژوهش با استفاده از روش تحقیقی – توصیفی و مطالعات مدارک و اسناد کتابخانه ای به بررسی جایگاه و اهمیت فرهنگ در بافت های کهن و تاریخی شهرها پرداخته و یافته های تحقیق گویای آن است که با توجه به اینکه گذشت و تاریخ هر شهر ریشه در فرهنگ آن دارد لذا گرایش به فرهنگ و توسعه برنامه های فرهنگی در قالب برنامه های محرک می تواند در بافت های فرسوده شهری روحی دوباره بدمد و سرزندگی و پویایی این بافت ها را تضمین نماید.