زیر ساختار ملی اطلاعات مکانی (NSDI) نیاز یا ضرورت

امروزه اطلاعات جغرافیایی از ضروریات توسعه اقتصادی، نظارت بر مصرف منابع طبیعی و حفظ محیط زیست در هر کشور می باشد . فن آوری های نوین امکانات جدیدی در جمع آوری، پردازش، توزیع و بهره برداری از نقشه واطلاعات مکانی را فراهم آورده و به موازات آن بر دامنه کاربردها و کاربران اطلاعات مکانی افزوده است . ایجاد زیر ساختار ملی اطلاعات مکانی با توجه به تغییرات حاصل شده تضمین آننده حداکثر بهره گیری از توانایی ها و امکاناتی است اطلاعات مکانی می تواند در اختیار یک جامعه قرار دهد . زیر ساختار اطلاعات مکانی می تواند در سطوح محلی، منطقه ای، ملی و حتی جهانی ایجاد گردد و طبیعتا برای ایجاد هر زیر ساختار همکاری، هماهنگی و مشارکت در سطح مربوطه مورد نیاز می باشد . زیر ساختار اطلاعات مکانی مانند هر زیر ساختار دیگر مجموعه ای از فن آوری ها و افراد لازم برای جمع آوری، پردازش، ذخیره و توزیع اطلاعات مورد استفاده در کاربری های مختلف می باشد . زیر ساختار اطلاعات مکانی از طریق اقدامات هماهنگ ملت ها و سازمان ها در اعمال سیاست ها، استانداردهای مشترک و مکانیزم های کارا برای توسعه و فراهم نمودن داده های جغرافیایی و فن آوری ها برای حمایت از تصمیم گیران در تمام مقیاس ها و مقاصد مختلف ایجاد می گردد . ایجاد زیرساختار اطلاعات مکانی برای استفاده مشترک از داده های مکانی ضروی می باشد و منجر به ایجاد روابط و همکاری های لازم برای استفاده، تلفیق و به هنگام سازی مشترک داده های می گردد . SDI نوعی خاص از زیرساختارها می باشد که جمع آوری، پردازش، مدیریت، نگهداری، ارائه و توزیع بانک های اطلاعات مکانی را از طریق شبکه کامپیوتری با ساختار غیر متمرآز و استاندارد واحد را میسر می سازد . هدف از این بحث بررسی اجزا تعریف شده این زیر ساختار بررسی کارهای اجرایی مشابه و وضعیت موجود اطلاعات مکانی در کشور و بررسی راه حل های موجود در برای ایجاد ساختار مورد نیاز می باشد .