ارزیابی کاربرد سیستم موقعیت یاب جهانی در مساحی و شبکه بندی عرصه های جنگلی

بسیاری از اطلاعات مورد استفاده در مدیریت جنگل مبنای جغرافیایی داشته و نیازمند به روز شدن می باشند . عموماً نقشه های موجود که از عکس های هوایی تهیه شده اند چنین پتانسیلی را ندارند و سیستم موقعیت یاب جهانی ) ) GPS می تواند چنین امکانی را فراهم نمایند . استفاده ی روز افزون از این فناوری در مدیریت جنگل و مساحی عرصه های منابع طبیعی برای تفکیک انفال از مستثنیات باعث گردیده تا توجه متخصصین منابع طبیعی به GPS فزونی یابد . در این مقاله کاربرد گیرنده GPS دستی که از ارزانترین و شایع ترین GPS های مورد استفاده ی کارشناسان جنگل می باشد، در تعیین موقعیت های مکانی نقاط و مساحی عرصه ها در محیط جنگل های شمال کشور مورد ارزیابی قرار گرفت . در این تحقیق با استفاده یک دستگاه GPS دستی مدل گارمین موقعیت 81 نقطه با فواصل 50× 50 متر بصورت یک شبکه ی منظم مربعی الشکل برداشت گردید . با استفاده از این موقعیت های جغرافیایی مساحت هریک از شبکه های مربعی با ابعاد متفاوت و متغیر با روابط اقلیدسی بدست آمد . جهت مقایسه نتایج با واقعیت زمینی با استفاده از یک دستگاه دوربین نقشه برداری موقعیت هر یک از نقاط نسبت به یکدیگر برداشت و مساحت هر یک از شبکه های متغیر محاسبه گردید . با استفاده از معیار مجذور مربع میانگین خطا، میزان معنی دار بودن تفاوت مساحت های حاصل از دستگاه GPS با مساحت های بدست آمده از مساحی نقشه برداری شده در هر یک از مساحت های متغیر مورد ارزیابی قرار گرفت . نتایج مطالعه نشان داد که دقت سیستم موقعیت یاب جهانی در زیر تاج پوشش متراکم در حد پایین می باشد که با افزایش سطح مساحی، پلی گونهای برداشت شده موزون تر خواهند شد . آزمون اماری انجام شده نشان داد از گیرنده ی گارمین مدل Etrex تنها می توان برای سطح بالای 3 هکتار با خطای 10 درصد جهت مساحی عرصه های جنگلی سود جست .

کلیدواژه ها:

ایران ، جنگل ، سیستم موقعیت یاب جهانی ، شبکه بندی ، مساحی