تعیین میزان حساسیت پذیری مناطق بیابانی شرق اهواز با استفاده از مدل MEDALUS در سامانه سیستم اطلاعات جغرافیایی
محل انتشار: همایش ژئوماتیک 86
سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,630
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
GEO86_113
تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1385
چکیده مقاله:
بیابانزایی کاهش اکولوژیک و بیولوژیکی زمین می باشد که ممکن است به صورت طبیعی یا غیر طبیعی (انسانی) اتفاق افتد. هدف اصلی این تحقیق طبقه بندی بیابانزایی میباشد که بر اساس روش MEDALUS با استفاده از قابلیتهای GIS انجام شد. جهت تعیین پارامتر های این روش اقدام به اخذ داده های لازم نظیر نقشه پوشش گیاهی، نقشه خاک شناسی، آمار هوشناسی گردیدو همچنین از عملیات میدانی در تکمیل داده های اولیه بهره گرفته شد. وزن هر کدام از پارامترها، در پایگاه داده GIS وارد شد و نقشه حساسیت به بیابان زایی تهیه گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که ۳۸ درصد (۵۱۴km) از منطقه مورد مطالعه از لحاظ خطر بیابان زایی در محدوده متوسط قرار دارد. این محدوده بر روی سازند آغاجاری (بخش لهبری) که در قسمتهای شمال شرقی منطقه پراکنده اند دیده می شود. قسمت اعظم منطقه در حدود ۵۷ درصد (۷۷۰km۲) در محدوده تاثیرپذیری کم قرار گرفته و تنها ۵ دصد از کل منطقه (۶۸km۲) در محدوده بدون تاثیر قرار دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کاظم رنگزن
عضو هیئت علمی و مدیر گروه سنجش از دور و GIS دانشگاه شهید چمران اهواز
علیرضا سرسنگی علی آباد
دانشجوی کارشناسی ارشد سنجش از دور و GIS ، دانشگاه شهید چمران اهواز
بهمن سلیمانی
عضو هیئت علمی و مدیر گروه زمین شناسی دانشگاه شهید چمران اهواز
احسان آبشیرینی
عضو هیئت علمی گروه سنجش از دور و GIS دانشگاه شهید چمران اهواز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :