مقایسه مدل منطق فازی با سایر مدل های مفهومیِ سازگار با GIS در مکانیابی مناطق مستعد گسترش سیلاب با کاربرد اطلاعات ماهواره ای سنجنده ETM +

استفاده از سامانه های ا طلاعات مکانی برای تعیین مناطق مستعدِ گسترش سیلاب بدون استفاده از مدل های کارشناسی مقدور نمی باشد . این مدل ها در یک GIS با انتخاب و مدل سازی داده ها به تصمیم گیری در خصوص وزن دار کردن لایه ها و اینکه چه مناطقی برای هدف مطالعه بیرون کشیده شوند کمک می کنند . مدل های مفهومی مختلفی برای تمام کاربردهای GIS طراحی شده است . در این پژوهش تلاش شده است مناسبترین مدل برای تعیین مناطق مساعد گسترش سیلاب در سطح 6 شهرستان از استانهای خراسان رضوی و خراسان شمالی شناسایی و معرفی گردد . مدل منطق بولین، مدل شاخص همپوشانی و مدل منط ق فازی، به همراه تعدادی از عملگرهای آنها ، مدلهای انتخاب شده در این ارزیابی می باشند . متدولوژی اصلی تحقیق ، تلفیق عوامل موثر با استفاده از تکنیک تشکیل لایه های اطلاعاتی و سپس پهنه بندی در مدلهای منتخب و نهایتاً تحلیل نتایج حاصله می باشد . بدین منظور با وزن ده ی به متغیرهای موثر بر سیل خیزی و تغذیه ی سفره شامل واحدهای کواترنری، محدودیتهای کاربری، شیب، نفوذ پذیری، ضخامت آبرفت، رواناب و ضریب ذخیره، شدت تاثیرگذاری آنها مورد مطالعه قرار گرفت . ترکیب سه باندی 742 از تصاویر ماهواره ای سنجنده + ETM لندست ، از ساخت ترکیبا ت مختلف و با رعایت بیشترین ضریب شاخص مطلوبیت و بیشترین وضوح برای شناسایی و تفکیک ن هشته ها و محدودیتهای کاربری، به عنوان بهتری ن ترکیب انتخاب و با روش چشمی، تفسیر شد . نتایج حاصل از بررسی صحت نشان داد که اپراتور جمع منطق فازی با بیش از 66/5 درصد انطباق با وا قعیت، از کارایی بالاترین نسبت به سایر روشها، در مکان یابی عرصه های مستعد گسترش سیلاب، برخوردار است .

کلیدواژه ها:

فازی ، مدلهای مفهومی ، GIS ، ETM+ ، مکان یابی ، سیلاب ، خراسان