مقایسه روشهای مختلف پایش پوشش گیاهی در منطقه بیابانی عین خوش دهلران با استفاده از GIS,RS

بیابانزایی ، تخریب سرزمین وکاهش توان بیولوژیک درمناطق خشک و نیمه خشک می باشد منطقه دهلران منطقه ای خشک درجنوب تا جنوب شرقی استان ایلام است و بیابان زایی از معضلات اصلی این منطقه است هدف اصلی از اجرای این تحقیق دوساله ارزیابی روند بیابان زایی منطقه در دوره 1990 -2006 است که مبتنی بر درک تغییرات پوشش گیاهی است درانجام این پژوهش از نمونه گیری های صحرایی تصاویر ماهواره ای و نرم افزارهای مربوطه بهره گرفته شد. نمونه گیری های صحرایی درنقاط مختلفی از منطقه انجام شد. پردازشهای لازم برروی تصاویر صورت گرفت وتک بانهای شاخصهای گیاهی تولید شدند. بین داده های پوشش زمینی و ارزش طیفی پیکسلهای متناظر انالیز همبستگی صورت گرفت. بهترین نتیجه همبستگی برای شاخصهای WDVI SAVI وPVI1 ، به دست امدتصاویر به دو کلاس پوشش و غیرپوشش تقسیم شدند. سپس دقت نقشه ها ارزیابی شد که بالاترین دقت مربوط به نقشه حاصل از PVI1 بود دراین نقشه سطح پوشش گیاهی برای سال 1990 معادل 469/268 هکتار به دست امد که برای سال 2006 ، 173/475 هکتار تقلیل یافت.

کلیدواژه ها:

بیابانزایی ، پایش پوشش گیاهی ، دهلران ، GIS ، RS