بررسی کارایی تاکسی مشارکتی در مدیریت ترافیک

امروزه یکی از نیازمندی های بشر، وجود سیستم حمل ونقل شهری مناسب جهت جابجایی افراد و کالا است. با توجه به افزایش جمعیت، محدود بودن منابع انرژی، هزینه ها و ترافیکهای سنگین در سطح شهر، انتخابیک سیستم حمل و نقل شهری از بین سیستم های موجود و همچنین اعتماد به استفاده از سیستم های جدید برای افراد ساکن در شهر از اهمیت بسزایی برخوردار است. از این رو مدیران، جهت راه اندازی سیستم- های حمل و نقل جدید و اطمینان از کارا بودن آنها، نیازمند استفاده از مدلهای حمل و نقل و آنالیزهای مکانی بر اساس جمعیت، میزان سن افراد، مالیات و نیز هزینه های موجود در استفاده از سیستم های فعلی هستند. این مقاله به بررسی سیستم های حمل و نقل موجود در شهر استکهلم سوئد پرداخته و با بررسی کارایی این سیستمها و با استفاده از مدلهای حمل و نقل و آنالیزهای مکانی، کارایی سیستم جدیدDRT (Demand Responsive Transit) را در این شهر بررسی میکند. طی این فرآیند پس از آماده سازی داده ها، با استفاده از روش کمترین مربعات و داده های مربوط به کاربران سیستمهای حمل و نقل موجود (پیاده روی اتوبوس، ماشین شخصی) ضرایب مدلLogit برآورد و به کمک آنها تعداد کاربران هریک از سیستمها محاسبه میگردد. سیستم تاکسی مشارکتی در زمانهای اوج ترافیک به دلیل کاهش هزینه سفرهای شخصی و کاهش زمان سفر از استقبال گسترده تری نسبت به سیستم حمل ونقل شخصی و عمومی برخوردار است. با توجه به مزایای فراوان سیستم حمل و نقل مشارکتی، این سیستم می تواند راه حلی مناسب برای کاهش مشکلات موجود در حمل و نقل باشد

کلیدواژه ها:

تاکسی مشارکتی 3 ، مدل چند جملهایLOGIT روش کمترین مربعات Demand ، 1DRT