ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای تهران با استفاده از رویکرد مجموعه راف برتری مبنا

یکی از شناخته شده ترین مخاطرات تهید کننده محیط های شهری، زمین لرزه می باشد و یکی از وجوه مهم در تصمیم گیری های مرتبط با مدیریت بحران زمین لرزه در محیط های شهری، مکان و نحوه تاثیر و توزیع آسیب پذیری و ریسک در مقابل وقوع زمین لرزه می باشد. تهران شهری که بر روی گسل شناخته شده و نیز تعدادی گسل ناشناخته قرار دارد. به همین دلیل درمقابل زمین لرزه آسیب پذیر می باشد. تعیین آسیب پذیری لرزه ای شهر تهران در قالب نقشه های آسیب پذیری ، می تواند راهنمای خوبی برای سازمان های مرتبط با مدیریت بحران باشد تا آنها را در برنامه ریزی و طراحی های شهری و تخصیص منابع بطور صحیح و موفقیت آمیز برای کاهش خسارات احتمالی یاری دهد و همچنین بستری برای تخصیص مناسب امکانات امداد و نجات بعد از بروز بحران و زمین لرزه می باشد. تعیین آسیب پذیری یا به عبارت دیگر اختصاص درجه ای از آسیب پذیری به هر یک از حوزه های شهری ذاتا یک مسئله تصمیم گیری چند معیاره می باشد که در آن معیارهای موثر الزاما دارای مقادیر یکسانی در آسیب پذیری نیستند. اما از آنجایی که در این مسئله از نظر کارشناس زلزلره بهره گرفته می شود ، لذا قطعات درجاتی از عدم قطعیت و ابهام وارد محاسبه خواهد شد. یکی از رویکردهای تصمیم گیری چند معیاره که می تواند این عدم قطعیت را مدیریت و در عین حال حوزه های شهری را از لحاظ آسیب پذیری مرتب کند، رویکرد مجموعه های راف برتری مبنا می باشد. دلیل استفاد ه از رویکرد مجموعه های راف برتری مبنا این است که هیچکدام از روشهای معروف کشف معلومات و داده کاوی، درجات ترجیحات را در کلاسه بندی چند معیاره لحاظ نمی کنند. تفاوت این رویکرد با رویکرد مجموعه های راف در این است که درجات ترجیحات را در دامنه صفات و کلاسهای تصمیم گیری، مد نظر قرار میدهد. روش کار به این ترتیب است که ابتدا با نظر خواهی از یک کارشناس زلزله، به تعدادی از حوزه های شهری با توجه به مقادیر معیارهای آسیب پذیریشان، درجه ای از آسیب پذیری لرزه ای تخصیص داد ه می شود. سپس بر اساس تصمیم کارشناس، اقدام به تعیین یک مدل ترجیحی در قالب قوانین "اگر … آنگاه" می گردد. در نهایت نیز با استفاده از قوانین استخراج شده و پایگاه داده آسیب پذیری شهر تهران، یک نقشه مرتب شده بر اساس اسیب پذیری فیزیکی لرزه ای بدست می آید.