تحلیل و بررسی ابعاد توزیع خدمات شهری از منظر عدالت فضایی با تاکید بر شهرهای عدالت محور

عدالت اجتماعی یکی از ابعاد وابسته آن عدالت فضایی یکی از این رویکردهای نوین در زمینه اصلاح و تکامل مفهوم توسعه است که در پرتو نفوذ این مفهوم رویکردی جدید در عرصه برنامه ریزی شهری شکل گرفته است که معتقد است برنامه ریزی شهری علاوه بر توجه به اهداف کالبدی و کارکردی می یابد به نیازهای کیفی و روانی مردم در محیط زندگی شهری مانند هویت اجتماعی امنیت و رفاه اجتماعی اشتغال پایدار آسایش روانی احساس زیبایی همبستگی و تعلق اجتماعی و غیره نیز پاسخ گوید علیرغم توجه به موضوع عدالت فضایی در توزیع خدمات شهری در کشورهای توسعه یافته متاسفانه مطالعات معدودی در این زمینه در کشور صورت گرفته و اغلب مطالعات صورت گرفته نیز بیشتر جنبه اقتصادی داشته اند در حالی که بی عدالتی را نمی توان فقط محدود به سنجش نا برابری های اقتصادی دانست چرا که فضا یک بعد اساسی و بنیادی در جامعه انسانی است و عدالت اجتماعی در فضا جاری شده و هم عدالت و هم بی عدالتی در فضا نمایان می شود از این رو تجزیه و تحلیل بر هم کنش بین فضا و اجتماع در فهم بی عدالتی های اجتماعی و نحوه تنظیم سیاست های برنامه ریزی برای کاهش یا حل آنها ضروری است توزیع نا مناسب و نابرابر خدمات در شهرها به علت جاماندن توسعه شهر از رشد آن در حال حاضر یکی از چالش های مدیریت شهری در پاسخگویی به شهروندان است با بررسی میزان نابرابری ها در توریع خدمات و شناسایی الگو فضایی بی عدالتی در سطح شهر می توان پی برد که کدام یک از خدمات در وضعیت نا مناسب تری هستند و بی عدالتی بیشتر در کدام بخش و محله شهری تمرکز یافته است تا از این طریق مدیریت شهری با عمل آگاهانه در توزیع فضایی خدمات عمومی و منافع اجتماعی نابرابری های فضایی را کاهش داده و کیفیت زندگی را ارتقاء و توسعه پایدار شهری را تضمین نماید

کلیدواژه ها:

عدالت فضایی ، رویکردهای عدالت فضایی ، توزیع خدمات شهری ، راهکارها و پیشنهادات