تهیه نقشه حساسیت زمین لغزش با استفاده از رویکرد فازی (مطالعه موردی: جاده خلخال سرچم)

واژه زمین لغزش را می توان به صورت حرکت تودهای از سنگ، خاک و واریزه بطرف پایین دامنه تعریف کرد (Cornforth, 2005: 4). زمین لغزش ها موجب خسارات جانی و مالی، از دست رفتن منابع طبیعی و اختلال در پروژه های زیربنایی از قبیل جاده ها، پل ها و خطوط ارتباطی می شوند ( Akgün and Bulut, 2007 :1377–1387)؛ به طوریکه، گزارش بانک اطلاعاتی حوادث غیرمترقبه از آمار خسارات زمین لغزش ها در کشورهای مختلف جهان در دوره (2007-1903) نشان میدهدکه در طی این دوره زمانی، زمین لغزش ها در مجموع باعث مرگ بیش از 57 هزار نفر و متاثر شدن بیش از ده میلیون نفر در سراسر جهان شده اند (Castellanos, 2008: 2). در این رابطه، نقشه های حساسیت زمین لغزش می توانند در راستای بهبود برنامه ریزی کاربری زمین و اجتناب از توسعه نواحی حادثه خیز مورد استفاده قرار گیرند. این رویه موثرترین و اقتصادی ترین راه جهت کاهش خطرات آتی می باشد (Aksoy and Ercanoglu, 201: 87-98). هدف از تهیه نقشه حساسیت زمینلغزش، تفکیک سطح زمین به مناطق همگن، بر اساس احتمال ناپایداری به واسطه حرکات توده ای در موقعیت های خاص می باشد (Das et al., 2008: 627-637). مناطق واقع در پیرامون جاده خلخال- سرچم از جمله مناطقی از استان اردبیل هستند که در معرض مخاطرات زمین لغزش می باشند. در این پژوهش، خطر وقوع زمین لغزش در این مناطق ارزیابی شده و به پهنه بندی و پیش بینی مکانی زمین لغزش های منطقه پرداخته می شود.