دولت محلی فرصتی برای ساماندهی مدیریت سیاسی- فضایی درحوزه های کلانشهری ایران

مسلما هرگونه تلاش درجهت واگذاری امور عمومی و محلی به شهروندان و و تحقق رضایتمندینسبی در جامعه که پیامد آن مشروعیت حاکمیت و توسعه دموکراسی در قالب نظام عدم تمرکز باشد،می تواند مهمترین تئوری و موثرترین راهکار سیاسی و اجرایی در اداره امور گوناگون جوامع هدف در عصرحاضر باشد. نماد کنونی دولت محلی در ایران، شوراهای اسلامی بخصوص درکلان شهرها می باشد که هموارهمواجه با چالش ها وفرصتهای گوناگونی است. برخی ازآسیب ها و چالشهای اصلی دولت محلی در ایران را میتوان در نظام های متمرکز ، ریشه های تاریخی و فرهنگ سیاسی و نیز نظام سیاسی و ساختار نوپای دولتمحلی جستجو نمود که هر یک از آنها با تفاوتهای معناداری از نظر تأثیرگذاری بر دولت محلی ، باعث نگرشتنزلی، اختیارات اندک، عدم ضمانت اجرایی مصوبات و عدم استقلال مالی در دولت محلی شده است. اینفرآیند، مجریان و بازیگران دولت محلی را تدریجا به سمت خودمحوری، بی توجهی به وظایف مربوطه و عدمحضور نیروهای متخصص در دولت محلی سوق داده است. مع الوصف، این دستمایه اندک و سرعت دگرگونی هایقابل انتظار در تمایلات و نیازهای گسترده عمومی، همگام با رشد و توسعه روند تحولات جاری درسطح جامعه، حاکی ازلزوم توجه به تغییرات نگرشی و کارکردی متناسب در ساختارهای سازمانی و مدیریت سیاسی - فضایی اداره امور حوزهها،مناطق و نواحی شهری کشور می باشد. موضوعات صدرالاشهاره بخشی ازمسائل موردبحث دراین مقاله هستند کهباهدف کنکاش درشناخت تاثیرات دولت محلی برساماندهی مطلوب مدیریت سیاسی- فضاتی و نظام اداریحوزه های شهری کشور، موردتحلیل وبررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

دولت محلی ، فرصت هاوچالش ها ، مدیریت های فضایی ، مدیریت سیاسی شهر ، کارکردهای مردمی ، الگوهای اداری- اجرایی