تاثیر رویکرد محلی گرایی بر شکل گیری الگوی فضایی (مطالعه موردی : حوزه انتخابی شهرستان های بهشهر، نکا و گلوگاه)

مشارکت سیاسی نوعی رفتار سیاسی است که در ابعاد حکومت جای میگیرد. ناهنجاریهای انتخاباتی، کنشمعطوف به ناآگاهی های رای دهندگان، تغییر الگوی مرجع و تنوع خاستگاهها باعث شد مشارکت سیاسی درایران، در هر دوره ویژگی خاصی داشته باشد و نمیتوان الگوی خاصی را برای پیش بینی انتخابات در ایران بر-شمرد. عوامل موثری در جهت دهی آرای رای دهندگان موثر است که در نواحی مختلف تابع شرایط اقتصادی،سیاسی و فرهنگی است. حوزه انتخابیه شهرستانهای بهشهر، نکا و گلوگاه به عنوان یکی از حوزه های انتخابی درشرق استان مازندران، در مجلس شورای اسلامی یک نماینده دارد. روش تحقیق، تحلیلی– توصیفی و گردآوریاطلاعات، ماهیتی پیماشی (مصاحبه ای) دارد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که رقابت مکانی (بنا به ناحیه-گرایی در این حوزه انتخابیه)، آرای شهرت (بنا به سابقه نمایندگی در دوره قبل و کارنامه قابل قبول اجرایی درآن دوره)، وزن مکانی زادگاه نماینده و نفوذ شهرستان نماینده بر دیگر شهرها و شهرستانهای حوزه انتخابی،آرای شرعی و حمایت کانون های قدرت از مهمترین خاستگاهای آرا در این حوزه انتخابیه است.

کلیدواژه ها:

جغرافیای انتخابات ، مشارکت ، الگوی رای ، حوزه انتخابی (شهرستان های بهشهر ، نکا ، گلوگاه)