میراث فرهنگی مشترک اقوام ایرانی، عامل همبستگی و انسجام ملی مطالعه موردی : (آئین های کهن ایرانی در فرهنگ ارامنه)

ارمنیان از جمله اقوام هندواروپایی بودند که در هزاره اول پیش از میلاد از موطن اصلی خود مهاجرت کرده و به سوی سرزمین های دیگر سرازیر شدند و با اقوام بومی آن مناطق درآمیختند. قوم ارمنی در شمال فلات ایران یعنی در قفقاز و اطراف رود ارس ساکن شدند، سرزمینی که در الواح بین النهرین اورارتو، به زبان بومی هایاستان، در کتیبه بیستون آرمنیا و به لفظ کنونی ارمنستان نامیده اند. پژوهش حاضر به بررسی میراث فرهنگی مشترک ایرانیان و ارمنیان بطور کلی و آیین های کهن ایرانی در فرهنگ ارامنه بطور موردی می پردازد و داده های پژوهش از طریق مصاحبه باز با ارامنه اصفهان و مطالعه اسنادی گردآوری شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد ارمنیان به استثنای عصر ساسانی، در تمام دوران تاریخ قبل و پس از اسلام رابطه خوبی با ایرانیان داشته اند و همواره پابه پای ایرانیان با مهاجمان پیکار کرده-اند. بر پایه اسناد معتبر، پیش از مسیحیت، آن ها اهورامزدا را می ستوده اند و با ایرانیان دارای کیش واحد بوده اند. همچنین زبان شناسان معتقدند زبان ارمنی از جمله زبان های هندواروپایی است و با زبان های ایرانی پیوند و اشتراک دارد. بعلاوه، سابقه سکونت ارامنه در ایران به قرن سوم میلادی برمی گردد و مهاجرت های اجباری آنان در زمان سلسله های ساسانی، سلاجقه و صفوی رخ داده است و بنابر همین گذشته تاریخی و ریشه نژادی مشترک اقوام ایرانی و ارمنی، بخش اعظم اعیاد و آداب و سنن آن ها مشترک هستند. آیین های: تولدمسیح، درندز، زادیک، ناواسارد و وارداوار مهم ترین جشن-های ارمنیان هستند که ریشه ای آریایی دارند، و به ترتیب با: یلداوخرم روز، سده، نوروز و جشن بهار، نوسرد و تیرگان مطابقت دارند. در نتیجه، وجود اشتراکات فراوان فرهنگی، برهان محکمی است که ارامنه از اقوام ایرانی به شمار آیند و چنانچه ملاحظه می کنیم در طول تاریخ چندین هزارساله ایران، میراث فرهنگی مشترک، عامل همبستگی و انسجام ملی همه اقوام ایرانی بوده و در آینده نیز خواهد بود

کلیدواژه ها:

ایران ، اقوام ایرانی ، ارامنه ، فرهنگ ، آئین ها