غیرامنیتی کردن امنیت اجتماعی و قومیت در ایران

با توجه به تحولات عمده در سیاست و امنیت بین الملل بعد از فروپاشی شوروی و برجسته شدن ابعاد موسع امنیت همچون امنیت اقتصادی، امنیت فرهنگی، امنیت اجتماعی، امنیت زیست محیطی و ... شاهد شکل گیری معادلات فرانظامی و فراسنتی در حوزه های امنیت هستیم. موضوع قومیت به عنوان یکی از موضوعات کلیدی در روابط بین الملل معاصر در چارچوب امنیت اجتماعی و همچنین امنیت فرهنگی مطرح گردید و دربرگیرنده دو نگاه فرصت و تهدید برای تحرکات کنشگران در عرصه بین المللی است. جمهوری اسلامی ایران به عنوان کنشگری فعال در عرصه منطقه ای و بین المللی همواره از متغیر قومیت در راستای تقویت انسجام اجتماعی، هویت ملی و در نهایت امنیت ملی بهره برده است در مقابل نگاه هویت قومی هم همواره تقویت امنیت ملی و توان چانه زنی جمهوری اسلامی ایران در عرصه ها و معادلات بین المللی بوده است. مقاله حاضر ضمن طرح موضوع غیرامنیتی کردن امنیتی کردن به دنبال پاسخگویی به این سوال بود که در مقابل رویکردهای مبتنی بر امنیتی سازی قومیت در ایران چه اقداماتی می توان در جهت غیرامنیتی کردن امنیتی کردن انجام داد. در مجموع نتیجه این شد که اتخاذ نگاهی نو به مسائل و مشکلات اقتصادی منطقه به عنوان پاشنه آشیل و ریشه مسائل امنیتی می بایست در دستور کار مسئولین ملی و استانی قرار گیرد، حساسیت زدایی در بخش انعکاس مسائل فرهنگی قومیت ها در قالب نشریه، کتاب، رسانه و ... مورد تاکید باشد، استفاده و بکارگیری افراد توانمند و متعهد در مناطق مرزی در شغل ها و مسئولیت های مختلف با هدف تقویت مای مشترک در دستور کار قرار گیرد به نوعی بومی گزینی اولویت داشته باشد. ضروت اتخاذ نگاهی آینده پژوهانه و راهبردی برای مواجهه با مسائل و تنش های احتمالی که از سوی ضدانقلاب در مناطق مرزی همواره مورد توجه بوده است

کلیدواژه ها:

امنیتی کردن ، غیرامنیتی کردن ، قومیت ، امنیت اجتماعی ، هویت ملی