نقش گردشگری پایدار در هم گرایی اقوام ایرانی و انسجام ملی

مقالاتی که در حوزه هم گرایی اقوام در ایران نگاشته شده است بر نکاتی از قبیل، پراکندگی اقوام و امنیت مرزها، حساسیت بین فرهنگی اقوام، نقش نخبگان سیاسی در کنترل اقوام و تعصبات و تحرکات قومی و به طور کل اموری که جنبه سیاسی آن پر رنگ است و می تواند در کنترل اقوام و یا هم گرایی آنان با حاکمیت های ایرانی مؤثر باشد، تأکید دارد. ولی در حوزه گردشگری و قابلیت این نکته که خود گردشگری می تواند تمامی موارد فوق را در دل خود جای دهد کمتر پرداخته شده است. زمانی که بحث گردشگری در اقوام می شود، به جنبه های فرهنگی، قومی، و تمام عناصر مادی و معنوی ریز و درشتی که اقوام ایرانی را در بر گرفته پرداخته می شود. یعنی با سرمایه گذاری و توجه به بحث گردشگری نه تنها نقطه و مرکز ثقل امنیت در بین اقوام ایجاد می شود بلکه اقوام درون گرا از برخی تعصبات قومی تنش زا بیرون آمده و همچنین در نگرش مردمان سایر مراکز، نسبت به اقوام، تغییر منطقی ایجاد می کند و همین امر تعامل بین اقوام با یکدیگر و ایجاد علاقه مندی بین آنها را سبب می گردد. این مقاله به دنبال این مسئله است که گردشگری تا چه میزان می تواند باعث هم گرایی و نزدیکی بین اقوام ایرانی شود

کلیدواژه ها:

اقوام ایرانی ، هم گرایی ، گردشگری پایدار ، انسجام ملی