بررسی نقش قوم بلوچ در امنیت مرزهای استان س و ب

ایران به لحاظ ترکیب جمعیتی، کشوری چند قومیتی محسوب می شود و این نموده در اقصی نقاط مرزهای کشور جایگاه ویژه ای دارد. هویت ملی، وحدت ملی، واگرایی و همگرایی بین اقوام از موضوعات مهمی هستند که حکومت ها در کشورهای کثیرالاقوام با آن مواجه هستند. تعدد و تنوع قومی چالش هایی را در قالب تهدید و یا فرصت برای حکومت ها و از جمله ج.ا.ایران به ارمغان می آورد که متناسب با مبانی تئوریک و نظری حاکمیت یا ایدئولوژی غالب با آن مواجه می شود. تنوع قومی و تهدیداتی چون واگرایی، تجزیه طلبی یا خود مختاری و استقلال طلبی را می تواند به همراه داشته باشد. در عین حال فرصت های جدیدی نیز ایجاد می شود که مستلزم بصیرت سیاسی، اجتماعی و مدیریت عالی و استراتژیک است. جمهوری اسلامی ایران از همان بدو تأسیس به لحاظ همسایگی با کشورهای مختلف، استقرار قومیت های گوناگون در مرزها و داشتن موقعیت ژئوپلتیکی و استراتژیکی با چالش های امنیتی بسیاری در سطوح داخلی، منطقه ای و بین المللی همچون تجزیه طلبی قومی، بروز و ظهور گروهک های تروریستی و معاند وابسته به جریان های تکفیری و سلفی استکبار جهانی مواجه بوده است. با توجه به اهمیت مرزها و علی الخصوص مرزهای استان س و ب و ارتباط آن با امنیت ملی ج.ا.ایران و وجود زمینه های بروز و ظهور چالش های قومی و مذهبی در مناطق مرزی و شهرهای مرزی استان س و ب مقاله حاضر سعی دارد ضمن بررسی نقش بلوچ، معیشت، مشترکات فرهنگی، مذهبی، راهکارهایی جهت هم افزایی و ایجاد امنیت پایدار در مرزهای استان س و ب ارائه نماید. لذا هدف این تحقیق بررسی تأثیر عواملی همچون مشترکات فرهنگی، مذهبی، معیشت و مشارکت اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و عمومی بر امنیت مرزهای استان س و ب بوده و نتایج حاصل از آن نشان می دهد بین اشتغال و معیشت، مشارکت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و دوری از مرکز در بین قوم بلوچ و ایجاد امنیت پایدار در مرزهای ایران و پاکستان رابطه معناداری وجود دارد به عبارتی هرچه مشارکت، اشتغال و معیشت بیشتر و بهتر باشد ضریب امنیت در مرزهای استان س و ب بالاتر و بیشتر خواهد بود

کلیدواژه ها:

مرز ، مرزنشین ، قوم بلوچ ، امنیت ، استان س و ب