نقش اقوام ایرانی در امنیت مرزی جمهوری اسلامی ایران

بدون تردید پرداختن به پدیده امنیت ملی در مجامع علمی از سوی صاحب نظران مفاهیم راهبردی از اهمیت والائی برخوردار می باشد، در یک واحد سیاسی هر گونه رشد و توسعه در ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و نظامی زمانی تحقق می یابد که امنیت ملی پایدار و همه جانبه ائی در آن برقرار باشد؛ در طول تاریخ پر فراز و نشیب کشور ایران همواره یکی از گروههایی که به میزان قابل توجهی توانسته است در خط مقدم دفاع از استقلال و تمامیت ارضی کشور با متجاوزین در روزهای اولیه تهاجم مقابله نماید همانا اقوام مرزنشین بوده که در قالب بخشی از نیروی انسانی پویا در برابر تجاوز بیگانگان ایستادگی نموده اند، قوم و قومیت موضوعی مختص به کشوری خاص نمی باشد، بلکه موضوع قوم و قومیت یک پدیده فراگیری بحساب می آید که اکثر کشورهای جهان درگیر آن بوده و همواره مترصد اتخاذ سیاست ها و استراتژی های مؤثر در قبال اقوام، خاصه اقوام مرزنشین خود می باشند مسئله قومیت از جمله مهمترین مسائل سیاسی- امنیتی فراروی کشورهای کثیر القوم در سال های پایانی قرن بیستم محسوب شده و در قرن بیست و یکم نیز همچون گذشته مهم خواهد بود، اهمیت این مسئله سیاسی- امنیتی از فراگیری، تداوم، شدت و عمق آن ناشی می شود و این عوامل خود باعث گردیده اند که نه تنها کشورهای در حال توسعه، بلکه اغلب واحدهای سیاسی با ویژگی های دموکراسی همچون بیشتر کشورهای اروپائی، کانادا و حتی روسیه فعلی، پدیده قوم و قومیت را بعنوان یک نیروی مهم در نظر بگیرند، حال با توجه به مطالب مطروحه فوق این موضوع که اصلاً اقوام و قبایل مرزنشین می توانند در مباحث امنیت و ملی نقش ایفا کنند حائز اهمیت است

کلیدواژه ها:

قوم و ملیت ، امنیت ، تهدیدات مرزی ، امنیت ملی ، انسجام ملی