همدلی و همزبانی و آسیب شناسی آن در بین اقوام استان ایلام (نمونه موردی شهرستان دهلران)

همدلی و همزبانی و تاثیر مستقیم آن برای جلوگیری از وقوع کشمکش ها و نزاع های جمعی و طایفه ای همواره یکی از مسایل ، معضلات و آسیب های اجتماعی و امنیتی بویژه در مناطق و شهر های مرزی بوده که مورد توجه بسیاری از محققان بویژه در حوزه های جامعه شناسی ، روان شناسی اجتماعی ، مردم شناسی ، فرهنگ شناسی ، قوم شناسی ، حقوق دانان ، محققان حوزه امنیت اجتماعی و روانی و ... قرار گرفته است. در این مقاله به بررسی اهمیت و نظریات مرتبط با موضوع و همچنین شناسایی علل و ضرورت همدلی و همزبانی و آسیب شناسی آن برای جلوگیری از وقوع نزاع های جمعی و طایفه ای و راههای پیشگیری آن در شهرستان دهلران با توجه به شرایط آن پرداخته شده است . نتایج با توجه به پیشینه و ابعاد مختلف موضوع نشان می دهد که اغلب عوامل و آسیب هایی نظیر : قوم گرایی – طایفه نگری (حیثیت فامیلی – نژادی و ایلی) ، کسب مالکیت و قدرت جمعی و طایفه ای و ناآگاهی از حقوق قانونی و حقوق شهروندی خود و پیگیری آن از طریق مجاری قانونی و قضایی از مهمترین علل آسیب های هعمدلی و همزبانی در بین اقوام شهرستان دهلران در استان ایلام می باشد . در پایان ضمن ارائه راهکارهای ، نتیجه گیری شده و پیشنهادات کاربردی نیز ارائه شده است

کلیدواژه ها:

همدلی و همزبانی ، آسیب ها ، اقوام و طوایف ، شهرستان دهلران ، استان ایلام