اثربخشی آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر نهج البلاغه بر خود مختاری و رشد فردی دانش آموزان دختر دوره ی متوسطه دوم شهر بیرجند

امروزه دادن آموزش مهارت های زندگی به جوانان و نوجوانان جهت جلوگیری از آسیب بهداشتی به این قشر الزامی به نظر می رسد، و چنانچه این آموزش ها با آموزه های دینی غنی سازی شود نقش موثرتری در بهبود بهزیستی روان - شناختی این گروه ایفا می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر نهج البلاغه برد و تا از مولفه های بهزیستی روانشناختی یعنی خودمختاری و رشد فردی دانش آموزان دختر دوره ی متوسطه ی شهر 94-1393 بیرجند در سال تحصیلی می باشد. طرح این پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه - گواه است. جامعه آماری دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ی شهر بیرجند و نمونه پژوهش متشکل از 50 نفر که به روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب و پس از اجرای پیش آزمون با گویه های خودمختاری و رشد فردی ، مولفه های پرسشنامه ی بهزیستی روانشناختی ریف ( 1998 )، به صورت تصادفی به دو گروه 25 نفری آزمایش و گواه منتسب شدند. سپس دوره ی آموزش مهارت های زندگی با کمک بسته ی آموزشی مبتنی بر نهج البلاغه محقق ساخته در هشت جلسه ی 90 دقیقه ای در طول یک ماه به گروه آزمایش ارایه شد و بعد از پایان دوره، پس آزمون برای هر دو گروه آزمایش و گواه اجرا گردید. داده های جمع آوری شده از پرسشنامه ها، در نرم افزار SPSS وارد و با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل گردید. نتایج استخراج شده از محاسبات آماری و تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر نهج البلاغه بر خودمختاری و رشد فردی دانش آموزان اثر دارد (p<0/05 و sig=0/001) و این آموزش با تاثیر بر این دو مولفه باعث ارتقای بهزیستی روانشناختی دانش آموزان می شود. لذا بایستی در دوره های آموزش مهارت های زندگی که برای نوجوانان برگزار می گردد توجه خاصی به منابع دینی و مذهبی شده و از ظرفیت این عناصر برای بالا بردن بهره وری دوره های آموزشی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، بهزیستی روانشناختی ، نهج البلاغه ، خودمختاری و رشد فردی