حکمت هنر در معماری اسلامی

هنر و خصوصا معماری اسلامی با توجه به پیشینه، خاستگاه و نیاز خود، بیان سمبلیک و رمزگونه را برای نمایش مفاهیم متعالی وحقیقتی که آن را وحدانیت خداوند متعال میداند برگزیده است. هنرهایی چون کاشی کاری ها ، مقرنس ها ، محراب و گنبدها درمساجد اسلامی به عنوان پایگاه اصلی اجتماعی و مذهبی و رکن اساسی معماری اسلامی، سرشار از رمزهای ناگشوده است و بیش ازاینکه بخواهد بیننده را متوجه خود سازد، در تلاش برای متجلی کردن حقیقت مستتر در درون خود است. مقاله حاضر در نظر دارد ازمیان هنرهایی که در معماری اسلامی تجلی و نمود یافتند، به چند مورد اشاره و معانی پنهان آنها را که به نوعی اشاره به ذات اقدسالهی دارد، معرفی نماید.

کلیدواژه ها:

آینهکاری ، حقیقت ذات ، معماری اسلامی ، مقرنس ، وحدت