بررسی و مقایسه عملکردی موسیلاژ دانه های شاهی و مرو

دانه های شاهی و مرو به عنوان یکی از منابع جدید هیدروکلوئیدی میباشند که در این تحقیق راندمان استخراج آنها ، امولسیون کنندگی ، ژل دهندگی ، کف زایی ، حداقل میزان ژل دهندگی و ویسکوزیته ظاهری آنها مورد بررسی قرار گرفت ؛ راندمان استخراج دانه شاهی حدودا 9/6 درصد بوده که در مقایسه با دانه مرو که دارای راندمان استخراج حدود 12/31 درصد است دارای راندمان استخراج کمتری است ظرفیت امولسیون کنندگی و پایداری امولسیون صمغ دانه مرو در غلظت 1 درصد بیشتر از دانه شاهی است.این دو صمغ از نظر شاخص پایداری کف تقریبا در یک سطح قرار دارند. دو صمغ از نظرحداقل میزان ژل دهندگی مورد آزمون قرار گرفت که به ترتیب برای صمغ دانه شاهی و مرو 3/5 و 1/7 درصد بود. رفتار رئولوژیکی دو صمغ مورد آزمون روان شونده با برش بوده است و محلول حاصله از دانه مرو دارای ویسکوزیته ظاهری بیشتری نسبت به دانه شاهی است ؛ ژل تشکیل شده توسط صمغ شاهی سخت تر از صمغ دانه مرو است. این دو صمغ نیز از نظر اقتصادی نیز باهم مقایسه شده اند که شاهی مقرون به صرفه تر است.

کلیدواژه ها:

موسیلاژ ، هیدروکلوئید ، رئولوژیکی ، امولسیون کنندگی ، ژل دهندگی ، کف کنندگی