جایگاه سازه های نوین در ایجاد فرم های معماری پویا با تاکیدبر الگوهای زیست محیطی ومعماری پایدار

سازه ی فضاکار یک سیستم سه بعدی است که دهانه های آن در دو جهت گسترش یافته اند و اعضای آن فقط تحت تأثیر کشش و یا فشار قرار دارند . سازه های فضا کار، از مدول های یکسان و تکرار شونده با لایه های موا زی در بالا وپایین (مشابه میله های فوقانی و تحتانی خرپا ) تشکیل می گردند. از نیمه ی هشت ضلعی (هرم چهار وجهی )، چهار ضلعی (هرم سه وجهی) و کلیه چند ضلعی ها به طور گسترده ای در ساخت سازه های فضا کار استفاده می شود.در یک سازه ی فضا کار بارهای وارده در کوتاه ت رین مسیر به تکیه گاه ها منتقل می شوند. بیشترین بارها از طریق مقاومترین اعضا به تکیه گاه منتقل می شوند . با حذف تعدادی از اعضا ایستایی و پایداری سازه ی فضا کار از بین نمی رود زیرا این امر باعث تعیین دوباره جریان نیروها اطراف می شود و اعضا متناسب با مقاومت یا سختی شان نیروهای اضافی را بهطور مشترک تحمل می نمایند . رویکرد به زیست و اکولوژی یکی از گرایش های عمده معماران های تک است . این معماران طلایه دار استفاده از عوامل اقلیمی و محیط زیست در ساختمان هستند ارتباط تحسین شده ای میان فرهنگ های مختلف ، محیط ، مدیریت آب ، چشم انداز ، فضای باز و نیز حفاظت از انرژی ایجاد نموده است.

کلیدواژه ها:

سازه های نوین ، معماری پویا ، الگوهای زیست محیطی ، معماری پایدار