طراحی شهری دوستدار طبیعت در طراحی شهر اصفهان نمونه موردی منطقه یازده

شهر به عنوان یکی از پیچیده ترین زیستگاههای انسان که در آن گستره ای از روابط شهروندان با محیط زندگی شکل می گیرد،ناگزیر به پاسخگویی به نیازهای مادی و معنوی شهروندان است.به گونه ای که علاوه بر تامین نیازهای مادی بایدبتواند نیازهای اجتماعی آنان را فراهم سازد.شهر به عنوان محیط زندگی انسان باید قابلیت ادراک هویت فضایی احسان تعلق و ادرا زیبایی را که ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر دارند،دارا باشد به گونه ای احساس آرامش امنیت و لذت رادرآنها فراهم کند.واقعیت این است که جامعه ی شهری با سرعتی وصف ناشدنی در سال عبور از شیوه ی زندگی سنتی به مدرناست.ونیازهای چنین جامعه ای به سرعت متحول می شود.امروزه با رشد صنایع آلاینده در مجاورت شهر و افزایش الودگی ها و جمعیت شهرها به خصوص در کلان شهری مانند اصفهان نیاز به فضاهای باز و جمعی بیش، از هر زمان دیگر احساسمی شود میافا اینکه این شهر از ابتدا به صورا باغشهر طراسی شده است.بنابراین با اندیشیدن به راهکاری مانند طراحی شهری دوستدار طبیعت شاید تا اندازه ای بتوان به این مهم جامعه ی عمل پوشاند.در این مقاله امکان ایجاد فضاهای سبز در ابعاد محله به صورت زمین های کشاورزی که بتواند نیاز روزمره ی ساکنان را تامین کند مدنظر می باشد زمینهای کشاورزی شهری که هم اکنون در ایتالیا در بوتونیا و رم اجرا شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، اصفهان ، کشاورزی شهری ، دوستدار طبیعت ، فضای سبز