زراعت چوب راهبردی برای حفظ منابع طبیعی

کشت گونه های سریع الرشد چوب در کشور ما دارای قدمت دیرینه ای است به نحوی که در حال حاضر با توجه به نیاز های مصارف چوبی در مناطق رویشی مختلف این سرزمین ، گونه های خاص با برداشت اقتصادی بهوسیله زارعین کشت میشود . اهمیت توسعه زراعت چوب در کشور ما از ان جهت است که کشور در حال حاضر حاضر به طور جدی با کمبود چوب رو به رو است و این امر پیامد های منفی زیادی را به دنبال خواهد داشت.از طرفی وضعیت کمی و کیفی جنگلهای ایران چندان امید وار کننده نیست بنا براین تامین چوب مورد نیازجنگلهای کشور در دراز مدت فاقد توجیه خواهد بود. از سوی دیگر به توجه به مسائل قرنطینه ای و وجود افات و بیماریهاو نبود یک سیستم سیاست گذاری و نظارتی و کار امد در واردات چوب و تاثیرات وضعیت مالی و بوجه ای سالانه کشور و عدم تامین منابع مالی مناسب و به موقع ، تامین چوب مورد نیاز سالانه کشور از این راه قابل اطمینان نمیباشد بدین ترتیب راهکار اصولی و مطمئن برای دستیابی به تامین پایدار نیاز های چوبی کشور و تقویت ابعادمختلف مشارکتهای مردمی و همچنین ارتقاء سطح اقتصادی و معیشتی در طرح های منابع طبیعی اجرای طرح زراعت چوب از طریق : توسعه کشت نهال و ارقام اصلاح شده ، راهکار های حمایتی و تشویقی ایجاد و توسعه روش تضمین خرید مابین مصرف کننده و زارعین می باشد.

کلیدواژه ها:

زراعت چوب ، منابع طبیعی ، مشارکت مردم