طراحی محله نوین به شیوه سنتی با بررسی نمونه موردی( محله کاشانک-تهران )

در قرن بیست و یکم نیازمند به زندگی در فضای شهری زنده و عاری از معضلات فرسودگی هستیم تا خستگی ناشی از زندگی شهریرا در فضایی با طراحی مناسب برطرف کنیم .بافت های مسکونی فرسوده و به ظاهر نا کارآمد یکی از معضلات شهری هستند که با بیتوجهی به آن ها مانند عضوی بدون جان می شوند که باید از بخش های زنده شهری جدا شوندو همچنین دارای معضلاتی چونفرسودگی کالبدی ،عملکردی ،ترافیکی ،زیست محیطی و...می باشند. این بافت ها در درون خود پتانسیل های بالقوه ی شهری را پنهانکرده اند. یکی دیگر از موضوعات داغ مورد بحث در زمینه طراحی حمل و نقل مفهوم طراحی به شیوه نوین است که ایجاد جوامع جدیدیرا ایجاب می کند که همانند شهرهای زمان گذشته به نظر می رسند . روش سنت گرایان به شیوه جدید برای اتومبیل و جامعه جهتطراحی مفهوم جدید شکل دوستانه تر حمل و نقل به ویژه پیاده روی و حمل و نقل انبوه است .این مقاله به ارائه ی راه حل هایی برایرفع معضلات بافت فرسوده ی کاشانک به خصوص بخش مسکونی می پردازد که ازجمله ی این معضلات ریزدانگی، نفوذ ناپذیری،ناپایداری می باشد و همچنین می تواند توجه متخصصان را به خود جلب میکند زیرا این یک الگوی کاربرد زمین حمل و نقل گرا بیشتراز توسعه ی نوعی حومه ی شهر از دهه های اخیر عرضه میکند

کلیدواژه ها:

مسکن ، بافت فرسوده ، پایداری در معماری ، محله کاشانک ، محله نوین ، واحدهای مسکونی ، مرکز محله ، شهر ، حمل و نقل ، کالبدی ، دسترسی ، محله سنتی