بازنگری در طراحی منظر فضاهای دانشگاهی(با رویکرد فضای سبز کم آب در مناطق نیمه خشک)

دانشگاه ها همانقدر که مجموعه های سازمانی هستند ، مکان هایی کالبدی نیز محسوب می شوند. محوطه های دانشگاهی، بوستان تجاری یا مکانی برای یک توسعه جزئی نیستد ، بلکه مکان استقرار ساختمان هایی هستند که به تحصیلات عالیاختصاص دارد این مساله نقش غالب آنها بوده است و در واقع بارور کننده آرمان های آموزش دانشگاهی از طریق معماری وطراحی شهری متمایز از دیگر توسعه های ساختمانی هستند .یکی از مسائل مهم در زمینه توسعه پایدار محیطی توجه به بحران ها و نیازهای محیط زیست است که این امر بایستی درطراحی محیط دانشگاهی به عنوان یک فضای آموزشی به جد مورد توجه قرار گیرد ، از طرفی با توجه به موقعیت جغرافیاییکشور ایران و شرایط خاص محیطی و اقلیمی حاکم بر آن که به عنوان یک منطقه خشک و نیمه خشک در جهان شناختهشده است ، یکی از اساسی ترین مشکلات زیست محیطی آن بحران کمبود آب است ، بنابراین بایستی برای حل مشکلات وچالش های زیست محیطی پیش رو در مدیریت منابع آب فضای شهری ، از محیط های دانشگاهی به عنوان مراکز علمیو پژوهشی تربیت کننده نسل آینده آغاز شود . در این پژوهش برای دستیابی به اصول طراحی منظر دانشگاهی با رویکردفضای سبز کم آب در اولین قدم تعریفی از منظر دانشگاهی ارائه می شود ، سپس مطالعات انجام شده در رابطه با مبانیطراحی منظر دانشگاهی و اهمیت توجه به محیط زیست در طراحی منظر مورد بررسی قرار می گیرد بر مبنای مطالعات پایهپژوهش اصولی برای طراحی منظر محوطه های دانشگاهی تحت عناوین" ایده های طراحی و فناوری های خلاقانه" ،"استفاده از پوشش گیاهی بومی" و "جایگزینی چمن با درختچه" در جهت حل بحران کمبود آب مطرح می شود تا با بهکار گیری این اصول در طراحی معماری منظر دانشگاه های کشور علاوه بر برخورد جدی با مسئله کمبود آب ، آموزشدروس زیست محیطی به دانشجویان از بطن دانشگاه به عنوان مرکز دانش افزایی آغاز شود

کلیدواژه ها:

طراحی منظر ، فضاهای دانشگاهی ، مصرف آب کم ، مناطق نیمه خشک