ارزیابی شرایط و کیفیت مکانهای جرم خیز شهر یاسوج در اقدامات بزه کارانه(مطالعه موردی: مهریان، مادوان و بله زار)

حاشیه نشینی به بخشی از توسعه شهری اطلاق میشود که بدون برنامه ریزی، کنترل و رعایت ضوابط و مقررات شهرسازیتوسط توده ای از مردم که عمدتاً فقرا و اقشار کم درآمد شهری و مهاجران روستایی میباشند، ایجاد میشود. در محلاتحاشیه نشین نرخ جرایم و بزهکاری به علت تراکم بالای جمعیت، فقر فزاینده، شکستگی ساختارها و ایجاد گسستهااجتماعی، تضعیف پیوندهای اجتماعی و همچنین رهایی افراد از فشار افکار عمومی و کنترل رسمی ، بالا ارزیابی میشود. درواقع می توان اظهار داشت که نسبت معنیداری بین حاشیه نشینی (سکونتگاههای غیررسمی) با جرم و آسیبهای اجتماعیوجود داشته و مناطق حاشیه نشین به مثابه جزیره های آسیب زای شهری، از منابع اصلی جرم و بزهکاری به شمار می آیند.تحقیقات نشان میدهند که مناطق حاشیه نشین به دلیل شرایط محیطی و وجود عناصر نامساعد و همچنین به دلیل بافتناهمگون اجتماعی و فرهنگی از جرم خیزترین مناطق شهری محسوب میشوند. تحلیل داده های تحقیق نشان میدهد که دربه وجود آوردن پدیده ی اسکان غیر رسمی در مادوان، عواملی ا زجمله مهاجرپذیری بالای شهر یاسوج و اسکان تعداد زیادیاز مهاجران تهی دست روستایی در این ناحیه می باشد . به علاوه این پدیده به نوبه خود، پیامدهای کالبدی و اجتماعی -اقتصادی بسیار نامطلوبی را ایجاد کرده است . نرخ بالای زاد و ولد، بالا بودن بعد خانوار، جوانی جمعیت، بی سوادی و کمسوادی، بیکاری، درآمدناچیز، پرداختن به انواع مشاغل کاذب از جمله فروش مواد مخدر و الکلی از یک طرف و وضعیتاسفبار محیط فیزیکی مانند مسکن نامناسب، فقدان بهداشت، فقدان تأسیسات و تجهیزات زیربنایی و خدمات شهری، ازسویی دیگر نگرانی هایی را برای چشم انداز این ناحیه از شهر را به نمایش می گذارند

کلیدواژه ها:

سکونتگاههای غیر رسمی ، جرم خیزی ، مهریان ، مادوان و بله زار