بررسی رویکرد زیست بوم گرایی در طراحی محلات نمونه موردی:محله زریسف کرمان

زیست بوم گرایی یکی از رویکردهای معماری و شهرسازی است که در تعامل با بستر فرهنگی قرار داشته و هدف از آن بالا بردن سطح کیفیت زندگی برای آیندگان است هدف از این تحقیق بهره جستن از شرایط مطلوب محله زریسف کرمان، چون آب و هوای مطلوب، دید و منظر خوب و قدمت تاریخی در جهت رسیدن به شاخص های مطلوب و کارآمد زیست بوم گرایی مانند به کار بستن مصالح بوم آورد، گسترش فضای سبز با کاشت گیاهان بومی و همساز با اقلیم ،توجه به فرهنگ خاص و هویت مکانی و تعلق بنا به زمینه و هر آن چه موجبات آسایش اقلیمی را فراهم می کند،می باشد؛که در طراحی محله زریسف از آن استفاده گردید و گامی در جهت حفظ بناهای واجد ارزش تاریخی- فرهنگی زرتشتیان که سبب تشخص این محله شده ، برداشته شد.در حال حاضر با در نظر گرفتن این معیارها مسایل و مشکلاتی در محله زریسف وجود دارد که در این راستا پژوهش حاضر به ساماندهی ،حفظ دید و منظر و حفظ خاطره و هویت تاریخی پرداخته است .جامعه آماری این پژوهش ساکنان محله زریسف می باشند. روش نمونه گیری تصادفی بوده ،برای جمع آوری داده ها از مصاحبه استفاده شد و مصاحبه تا آن جا ادامه یافت تا با روش اشباع ، جواب های یکسان بدست آمد .در نهایت نتایج مصاحبه به صورت نمودار ارایه گردید . نتایج تحقیق حاکی از این بود که کلیه معیارهای زیست بوم گرایی اعم از کالبدی،اجتماعی،زیست محیطی بهمراه مشارکت مردمی موجبات سرزندگی، حس تعلق ،ارتقای کیفیت محیط و همچنین افزایش تعاملات اجتماعی را فراهم کرده است.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، زیست بوم گرایی ، محله زریسف ، کیفیت محیط ، مشارکت ، سرزندگی